Πριν 75 χρόνια, 18 Οκτώβρη 1944, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ, κυνηγώντας τους Γερμανούς μέχρι την τελευταία στιγμή, μπήκαν θριαμβευτές στη Λαμία, με επικεφαλής τον Άρη Βελουχιώτη και την απελευθέρωσαν.
Την επέτειο αυτή γιόρτασαν σήμερα το πρωί, με εκδήλωση τιμής και μνήμης, η Τομεακή Επιτροπή Φθιώτιδας του ΚΚΕ και το Παράρτημα Λαμίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ όπου φίλοι και απόγονοι των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και των μαχητών του ΔΣΕ έδωσαν το «παρών» μπροστά στον έφιππο Άρη Βελουχιώτη, στην πλατεία Λαού.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με απαγγελία ποιήματος. Ακολούθησε ο όρκος του ΕΛΑΣίτη όπως συντάχθηκε από τον Άρη και δόθηκε το 1942 από την πρώτη ένοπλη ομάδα της Ρούμελης στη Γραμμένη Οξυά.
Χαιρετισμό πραγματοποίησε ο Χρήστος Φουσέκης, πρόεδρος του Παραρτήματος Λαμίας, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε ο 
Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ο Χρ. Φουσέκης τόνισε μεταξύ άλλων πως «στεκόμαστε μπρος στον έφιππο πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη, και αποτίνουμε φόρο τιμής στους πρωτεργάτες της Αντίστασης κατά της τριπλής φασιστικής κατοχής, οι οποίοι, πολεμώντας μέχρι την τελευταία στιγμή, έδιωξαν από τη Λαμία και τη Φθιώτιδα τα ναζιστικά στρατεύματα». Και συμπλήρωσε: «Στις δύσκολες ώρες της σκλαβιάς, όπως είπε ο Άρης -σαν σήμερα- στο λόγο του στην πλατεία Ελευθερίας: “Μια μαυρίλα πλάκωνε τον ελληνικό ορίζοντα. Κανείς δεν ήξερε τι θα έφερνε η αύριο και πώς θα ξεφεύγαμε από τη σιδερένια τανάλια που μας έσφιγγε. Κείνοι που νιώσανε, βρισκόντανε στις φυλακές και τα ξερονήσια. Κι εδώ πρέπει να στιγματιστεί μια άλλη ατιμία των ανθρώπων της 4ης Αυγούστου, που, φεύγοντας, τους παράδωσε στα χέρια των καταχτητών… Έτσι, όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ’ αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία… Αυτοί άναψαν το δαυλό κι έδωσαν το σύνθημα για τον ξεσηκωμό του έθνους. Αυτοί που δώσανε το κουράγιο στους Έλληνες. Αυτοί που δημιούργησαν τη νέα Φιλική Εταιρία: Το ΕΑΜ…”». (μπορείτε να διαβάσετε εδώ το πλήρες κείμενο του χαιρετισμού).
Ο Κ. Μπασδέκης
Στην κεντρική ομιλία του, ο Κ. Μπασδέκης επισήμανε μεταξύ άλλων ότι «εκδηλώσεις όπως η σημερινή αποκτούν ξεχωριστή σημασία γιατί αναδεικνύουν τις ηρωικές σελίδες της ιστορίας που έχει γράψει ο λαός μας. Κυρίως όμως αυτές οι εκδηλώσεις μπορούν όχι μόνο να διδάξουν, να εμπνεύσουν τις νεότερες γενιές, αλλά κυρίως να αποδείξουν ότι όταν ένας λαός αποφασίσει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, όταν αποφασίσει ο ίδιος να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, τότε μπορεί να κάνει το αδύνατο δυνατό, μπορεί να νικήσει αυτόν που στα μάτια του φαίνεται ανίκητος. Ακριβώς αυτές οι ηρωικές σελίδες γράφτηκαν από έναν λαό που δεν έψαχνε και δεν περίμενε σωτήρες, από έναν λαό που ήταν αποφασισμένος να σώσει ο ίδιος τον εαυτό του και τον τόπο του και σ’ αυτόν ακριβώς τον αγώνα δεν έκανε σκόντο σε θυσίες, αντίθετα κατέθεσε τις πιο μεγάλες θυσίες, ακόμα και την ίδια του τη ζωή».
Στάθηκε στο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου όπου ο ωμός αντικομμουνισμός της ΕΕ φτάνει στο σημείο να παρουσιάζουν τη Σοβιετική Ένωση ως σύμμαχο του Χίτλερ και συνυπεύθυνη για την έναρξη του πολέμου, λέγοντας ότι «σήμερα όμως 75 χρόνια μετά, η ιστορία ξαναγράφεται από την αρχή και οι λέξεις, οι έννοιες αποκτούν κι άλλο νόημα ακριβώς γιατί θέλουν το λαό να παραμένει απλός θεατής, να μη γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων».
Υπογράμμισε πως «την ίδια στιγμή που τα άλλα κόμματα βρίσκονται σε αμηχανία, επεξεργάζονται, όπως λένε, την αντιπολιτευτική τους τακτική και τη φυσιογνωμία τους, αναζητώντας στην ουσία νέους τρόπους εγκλωβισμού του λαού στην ίδια στρατηγική, το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή βρέθηκε απέναντι στις αντιλαϊκές επιλογές της νέας κυβέρνησης, στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση της λαϊκής κινητοποίησης».
Καταλήγοντας σημείωσε ότι «η πολιτική γραμμή, οι θέσεις και η δράση του ΚΚΕ αποτελούν και σήμερα τη μήτρα της αντίστασης, της οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης και ανατροπής. Τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ προσπαθούμε να κάνουμε πράξη αυτό που είναι η ουσία στην απότιση φόρου τιμής ότι τους αγωνιστές τους τιμάμε κάθε μέρα με τις επιλογές και τον αγώνα μας, κόντρα σε κάθε δυσκολία. Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση δεν είναι ούτε εύκολος, ούτε ευθύγραμμος. Να δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αποδείξουμε στην πράξη ότι η σπορά που έριξαν οι παλιότεροι αγωνιστές είναι βαθιά, τίμια και δυνατή. Έχουμε χρέος και καθήκον να ανταποκριθούμε και θα το κάνουμε» (διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο της ομιλίας του).
Μετά την κατάθεση στεφανιών, σε κλίμα συγκίνησης και υπερηφάνειας οι συγκεντρωμένοι έψαλλαν το Πένθιμο Εμβατήριο και τον Εθνικό Ύμνο, δίνοντας υπόσχεση να συνεχίσουν στο δρόμο του ΕΑΜ και του ΔΣΕ μέχρι να γίνουν πράξη τα ιδανικά τους.
