Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΛΙΒΑΔΕΙΑ
ΕΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΑΣΗΣ ΚΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ
Με τη μεγαλύτερη συμμετοχή λαού και νεολαίας των τελευταίων χρόνων ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στην Λιβαδειά, το Σάββατο 18 Σεπτέμβρη. Το δικό της ξεχωριστό στίγμα έδωσε η ιδιαίτερα μεγάλη συμμετοχή νεολαίας. Από νωρίς το απόγευμα μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με μεράκι κι αυτοθυσία είχαν έτοιμο τον χώρο του Φεστιβάλ για να υποδεχθεί τους επισκέπτες του.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με συζήτηση με θέμα την βία κατά των γυναικών, την παρουσίαση του οποίου έκανε η Ανδριάνα Μπαφούτσου, μέλος του Γ.Π. Ανατ. Στερεάς & Εύβοιας του ΚΚΕ.
Στην κεντρική σκηνή, χαιρετισμό εκ μέρους της ΚΝΕ απηύθυνε η Νικολίνα Φάσσα, μέλος του Γ.Π. Ανατ. Στερεάς & Εύβοιας, η οποία επισήμανε ότι δεν σταματάμε την πάλη κατά του φασισμού και του συστήματος που τον γεννά, αναφερόμενη στην επέτειο των 8 χρόνων από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα κι ενός χρόνου από την καταδίκη των ναζιστών της Χρυσής Αυγής και τόνισε ότι η νεολαία της πόλης δεν συμβιβάζεται με την κατάσταση που ζει.
Στη συνέχεια ακολούθησε συναυλία από το νεανικό συγκρότημα «Ανόθευτα Όνειρα», με τους Ανδριάνα Δημητρίου, Δημήτρια Μπόμπα, Μανώλη Αστεριάδη, Γιώργο Καρκάνα και Ορέστη Νιαβή.
Η κεντρική ομιλία πραγματοποιήθηκε από τον Νίκο Μαυροκέφαλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος επισήμανε ότι «Το “να ζεις” και “να προχωράς” σημαίνει ότι δε συμβιβάζεσαι με μια ζωή όπου οι λέξεις δικαίωμα, ευημερία, αξιοπρέπεια, σύγχρονες ανάγκες έχουν καταχωρηθεί στο μουσείο της ιστορίας. Σημαίνει ότι δεν συμβιβάζεσαι με την αμορφωσιά και την κατηγοριοποίηση των σχολείων. Δεν συμβιβάζεσαι με τους δεκάδες νεκρούς που καταγράφονται καθημερινά στα δελτία των ειδήσεων από τον κορονοϊό. Δε συμβιβάζεσαι με τη δουλειά λάστιχο και τους μισθούς πείνας. Την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απολύσεις, την αυθαιρεσία των μεγαλοεργοδοτών. Δεν συμβιβάζεσαι με τα σκουπίδια που σου πλασάρουν τα κανάλια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των καπιταλιστών που γίνονται εργαλεία αποχαύνωσης και κοινωνικής απομόνωσης. Δεν συμβιβάζεσαι με το ρατσισμό και την ξενοφοβία, την κοινωνική και ταξική ανισοτιμία των γυναικών, την κακοποίηση. Το “να ζεις” και “να προχωράς” σημαίνει να απεχθάνεσαι την πολιτική που μετατρέπει την παιδική εργασία ανήλικων παιδιών σε ευκαιρία για τους καπιταλιστές, όπως προανήγγειλε η κυβέρνηση ότι θα κάνει με 16χρονα παιδιά – προσφυγόπουλα – βορά στα νύχια των μεγαλοξενοδόχων. Σημαίνει ότι βάζεις στο στόχαστρο εκείνη την πολιτική που αντί για μισθό στους νέους εργαζόμενους δίνει χαρτζιλίκι όπως εξήγγειλε ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ. Σημαίνει ότι μέσα στα καμένα από τις πυρκαγιές, εκεί που όλα φαίνονται μαύρα, εσύ να μη λυγίζεις, αλλά να σηκώνεσαι και να αγωνίζεσαι για όσα δικαιούσαι, όπως έκαναν οι πυρόπληκτοι στην Β. Εύβοια και σε άλλες περιοχές της χώρας.»
Ακολούθησε μεγάλη συναυλία με τον Χρήστο Θηβαίο, ιδιαίτερη στιγμή της οποίας ήταν όταν μετά από προτροπή του ανέβηκαν στη σκηνή για να τραγουδήσουν μαζί και τα «Ανόθευτα Όνειρα» που παρουσίασε ως το μέλλον της ελληνικής μουσικής, αναφερόμενος μάλιστα στην προσωπική του εμπειρία από την Αρλέτα που τον στήριξε στα πρώτα του βήματα.
Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ έκλεισε με λαϊκό γλέντι από τους Γιώργο Πούλο, Θέμη Παπαϊωάννου και Σταυρούλα Τζιτζώκου.
Ξεχωριστή θέση στον χώρο του Φεστιβάλ είχαν η κεντρική έκθεση με θέμα «Η πράσινη ανάπτυξή τους μας γεμίζει στάχτη και ασφυξία… Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό» καθώς και η θεματική έκθεση που ήταν αφιερωμένη στην Κούβα. Μεγάλη η προσέλευση του κόσμου και στο βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής.
Στον παιδότοπο, οι μικροί φίλοι του Κόκκινου Αερόστατου, από νωρίς είχαν την ευκαιρία να φτιάξουν χειροτεχνίες, να απασχοληθούν δημιουργικά με διάφορες δραστηριότητες ενώ ξεχώρισε το παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού με θέμα το περιβάλλον. Στο τέλος οι μικροί φίλοι της ΚΝΕ παρέλαβαν αναμνηστικά αυτοκόλλητα του Φεστιβάλ.
Τέλος, μεγάλη ανταπόκριση είχε το κάλεσμα της ΚΝΕ για οικονομική ενίσχυση των πυρόπληκτων της Βόρειας Εύβοιας, δείχνοντας γι άλλη μια φορά την αλληλεγγύη στην προσπάθεια των κατοίκων να μείνουν στον τόπο τους.
47ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ ΟΔΗΓΗΤΗ ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ.mp4
Ομιλία στο 47ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ – Οδηγητή της Λιβαδειάς, Σαββάτο 18/9/2021
Το 47ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή κάνει στάση στην πόλη της Λιβαδειάς, στην όμορφη εκδήλωση που έστησαν με κόπο και μεράκι τα μέλη της ΚΝΕ και σε τούτη εδώ την πόλη. Η ΚΝΕ καλεί τους νέους και τις νέες να μη συμβιβαστούν, τους καλεί όπως λέει και το σύνθημα του Φεστιβάλ “να ζουν, να τολμούν, να προχωρούν, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το Σοσιαλισμό”. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ απευθύνουν πλατύ κάλεσμα σε όλο τον ελληνικό λαό, ιδιαίτερα στη νεολαία, να μην συμβιβαστούν με αυτή την άσχημη κατάσταση, να μη δείξουν άλλη ανοχή σε ότι τους καταπιέζει, να μη συνηθίσουν σε μια ζωή χωρίς δικαιώματα και με ψαλιδισμένα όνειρα. Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να αγωνιστούν για τις ανάγκες και τα όνειρα τους, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ.
Το “να ζεις” και “να προχωράς” σημαίνει ότι δε συμβιβάζεσαι με μια ζωή όπου οι λέξεις δικαίωμα, ευημερία, αξιοπρέπεια, σύγχρονες ανάγκες έχουν καταχωρηθεί στο μουσείο της ιστορίας. Σημαίνει ότι δεν συμβιβάζεσαι με την αμορφωσιά και την κατηγοριοποίηση των σχολείων. Δεν συμβιβάζεσαι με τους δεκάδες νεκρούς που καταγράφονται καθημερινά στα δελτία των ειδήσεων από τον κορονοϊό. Δε συμβιβάζεσαι με τη δουλειά λάστιχο και τους μισθούς πείνας. Την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απολύσεις, την αυθαιρεσία των μεγαλοεργοδοτών. Δεν συμβιβάζεσαι με τα σκουπίδια που σου πλασάρουν τα κανάλια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των καπιταλιστών που γίνονται εργαλεία αποχαύνωσης και κοινωνικής απομόνωσης. Δεν συμβιβάζεσαι με το ρατσισμό και την ξενοφοβία, την κοινωνική και ταξική ανισοτιμία των γυναικών, την κακοποίηση.
Το “να ζείς” και “να προχωράς” σημαίνει να απεχθάνεσαι την πολιτική που μετατρέπει την παιδική εργασία ανήλικων παιδιών σε ευκαιρία για τους καπιταλιστές, όπως προανήγγειλε η κυβέρνηση ότι θα κάνει με 16χρονα παιδιά – προσφυγόπουλα – βορά στα νύχια των μεγαλοξενοδόχων. Σημαίνει ότι βάζεις στο στόχαστρο εκείνη την πολιτική που αντί για μισθό στους νέους εργαζόμενους δίνει χαρτζιλίκι όπως εξήγγειλε ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ. Σημαίνει ότι μέσα στα καμένα από τις πυρκαγιές, εκεί που όλα φαίνονται μαύρα, εσύ να μη λυγίζεις, αλλά να σηκώνεσαι και να αγωνίζεσαι για όσα δικαιούσαι, όπως έκαναν οι πυρόπληκτοι στην Β. Εύβοια και σε άλλες περιοχές της χώρας.
Γιατί ζωή δε σημαίνει απλά επιβίωση. Ζωή σημαίνει ότι ο κάθε ένας, η κάθε μια, να μπορεί να απολαμβάνει όλες τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής, της ανάπτυξης της γνώσης και της επιστήμης. Τα παιδιά των εργατικών και λαϊκών οικογενειών να έχουν ολόπλευρη μόρφωση, αλλά και δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, δραστηριότητες που συμβάλλουν στην ολόπλευρη ανάπτυξη και τη συλλογική – κοινωνική δραστηριοποίηση τους χωρίς να εξαρτιούνται όλα αυτά από το πορτοφόλι των γονιών.
Ζωή σημαίνει ότι οι νέοι άνθρωποι μαθαίνουν καλά την επιστήμη τους, την αφομοιώνουν σε βάθος, την αναπτύσσουν για να μπορούν να την αξιοποιούν προς όφελος της κοινωνίας σε υποδομές και υπηρεσίες που λειτουργούν προληπτικά αλλά και αν χρειαστεί αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την ενεργειακή φτώχεια, την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού, την προστασία από φυσικές καταστροφές, από πλημμύρες, από πυρκαγιές, από σεισμούς. Απολαμβάνουν δουλειά με δικαιώματα και ικανοποιητικό μισθό στο αντικείμενο που έχει σπουδάσει κάθε νέος και νέα, έχουν τη δυνατότητα να δημιουργούν με βάση τις ικανότητες και τα ταλέντα τους. Έχουν ελεύθερο χρόνο που μπορεί να αξιοποιείται δημιουργικά με κατοχυρωμένη πρόσβαση στον αθλητισμό, στην πολιτιστική δημιουργία, στις διακοπές.
“Να τολμάς” σημαίνει να βάζεις στο επίκεντρο της ζωής σου αυτές τις ανάγκες. Να αμφισβητείς αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας που δεν τις ικανοποιεί και που σήμερα φαίνεται κραταιό, αναλλοίωτο, ανίκητο. Να αναζητάς συνεχώς το ποιος και το γιατί. Να καταλαβαίνεις αυτό που συμβαίνει δίπλα σου. Να μη μασάς στον ανορθολογισμό και στις σκοταδιστικές αντιλήψεις.
Να θυμώνεις όταν είσαι στην ουρά της ανεργίας, όταν σε εκβιάζουν να δουλεύεις ήλιο με ήλιο για 400€. Να θυμώνεις και να μην φοβάσαι όταν βάζουν αστυνομία στα πανεπιστήμια, όταν προσπαθούν να καταστείλουν την εργατική και νεολαϊστική πάλη. Να συνειδητοποιήσεις ότι εσένα φοβούνται στην πραγματικότητα, την ενότητα των εργαζομένων, του φτωχού λαού, της νεολαίας. Γι’ αυτό “να τολμάς” σημαίνει να οργανώνεσαι και να δρας συλλογικά μαζί με όποιον άλλο σηκώνει το κεφάλι. Να μην είναι κανείς μόνος του. Να επιλέγεις την οργάνωση στο μαθητικό και φοιτητικό σύλλογο, στο εργατικό σωματείο, στον αγροτικό σύλλογο, στη γειτονιά, στο χωριό, στην πόλη. Να τολμάς και να λες “τα πράγματα δεν θα είναι για πάντα έτσι, πρέπει και μπορούν να αλλάξουν”.
Τολμηρός είναι ο νέος και η νέα που οργανώνεται στην ΚΝΕ, που θέτει στη ζωή του υψηλότερους στόχους και ιδανικά. Γιατί τόλμη στην πράξη χωρίς τόλμη στις ιδέες δεν μπορεί να υπάρξει. Και το ΚΚΕ πρεσβεύει ότι πιο προοδευτικό έχει γεννήσει η ανθρώπινη σκέψη και δράση. Η πάλη με το ΚΚΕ “μπορεί να κάνει τα όνειρα πράξη”, γιατί το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα και στόχο την κοινωνία της δικαιοσύνης και της ευημερίας. Την κοινωνία της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από ανθρώπου, όπου “από το βασίλειο της βαρβαρότητας περνάμε στο βασίλειο της ελευθερίας”. Είναι ο Σοσιαλισμός, που ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και της νεολαίας αξιοποιώντας όλες τις δυνατότητες της ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας, της γνώσης. Τομείς όπως η “ψηφιακή οικονομία” και η “πράσινη ανάπτυξη” που στον καπιταλισμό γίνονται νέα δεσμά εκμετάλλευσης, στην κοινωνία του Σοσιαλισμού γίνονται εργαλεία απελευθέρωσης της εργατικής δύναμης και του ίδιου του ανθρώπου αφού συνδέονται με τις νέες και καινοτόμες σχέσεις της σοσιαλιστικής παραγωγής και τον κεντρικό σχεδιασμό.
Σ/σες και σ/φοι,
Μια τέτοια συζήτηση είναι επίκαιρη όσο ποτέ.
Γιατί τα τελευταία 2 χρόνια με ακόμα μεγαλύτερη ένταση αποδεικνύεται ότι αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας, ο καπιταλισμός, όχι μόνο δεν μπορεί να ικανοποιήσει και τις πιο στοιχειώδης ανάγκες προστασίας της ζωής και της υγείας του λαού αλλά επιτίθεται εκ νέου, με καινούργια αντιλαϊκά νομοσχέδια για να συντρίψει ότι δικαιώματα και κατακτήσεις έχουν μείνει όρθια από την πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας, όπως ακριβώς κάνουν τα τσακάλια όταν μυρίζουν αίμα και βρίσκουν το πληγωμένο θήραμα τους για να το αποτελειώσουν.
Ενώ λοιπόν καθημερινά δεκάδες συνάνθρωποί μας χάνουν τη μάχη από τον κορονοϊό και άλλοι τόσοι είναι τα θύματα της μετατροπής του συστήματος υγείας σε μίας νόσου, ενώ ο λαός βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να γιατροπορευτεί και τα νοσοκομεία στενάζουν από την έλλειψη κρεβατιών ΜΕΘ, γιατρών και προσωπικού, την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να ψηφίσει και να προχωρήσει “το νέο ΕΣΥ”. Δηλαδή τη συγχώνευση νοσοκομείων όπως σχεδιάζουν για τα Νοσοκομεία Θήβας και Λιβαδειάς, την ουσιαστική συρρίκνωση της ΠΦΥ. Την επέκταση της δράσης των επιχειρηματικών ομίλων στο χώρο της υγείας που θα έρθουν να καλύψουν το κενό της συρρίκνωσης του δημόσιου συστήματος υγείας – το οποίο θα γίνει ακόμα πιο εμπορευματοποιημένο και ακριβό για το λαό – ώστε να αυξήσει τα κέρδη των ομίλων.
Την ίδια στιγμή που στα σχολεία η κατάσταση είναι χειρότερη απ’ ότι πριν 2 χρόνια, χωρίς αίθουσες και με πολλές ελλείψεις στο εκπαιδευτικό προσωπικό, με τα πρωτόκολλα προστασίας της δημόσιας υγείας να είναι λάστιχο και οι μαθητές απροστάτευτοι από τον κορονοϊό, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει με πολλούς τρόπους στην αυτονόμηση και την κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων. Δηλαδή στην πράξη, σε ορισμένα χρόνια να έχουν διαμορφωθεί τα σχολεία των πλούσιων και τα σχολεία των φτωχών όπου τα τελευταία, που θα περιλαμβάνουν και τη μεγάλη μάζα των μαθητών δεν θα παρέχουν ουσιαστική μόρφωση αλλά δεξιότητες και σκόρπιες πληροφορίες όπως επιβεβαιώνεται και από την επιβολή της τράπεζας θεμάτων. Θα έχουν πρόσβαση κατά βάση σε μεταδευτεροβάθμιες σχολές κατάρτισης και μαθητείας, όπως σηματοδότησε ο αποκλεισμός 40.000 μαθητών φέτος από τα πανεπιστήμια, προετοιμάζοντας έτσι τον αυριανό ευέλικτο και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενο.
Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα, οι άνεργοι κυμαίνονται σταθερά γύρω στο ένα εκατομμύριο, η ακρίβεια τσακίζει κόκκαλα, οι τιμές σε βασικά αγαθά έχουν τραβήξει τον ανήφορο τα ενοίκια είναι απλησίαστα για μια μέση οικογένεια, αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι είναι βυθισμένοι στα χρέη, η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου. Μέσο της απαλλαγής φόρων και εισφορών, μέσο των σχεδίων υψηλής χρηματοδότησης των επιχειρηματικών ομίλων από το “Ταμείο Ανάκαμψης” σε τομείς όπως η ψηφιακή οικονομία, η πράσινη ενέργεια, ο τουρισμός, οι συνδυασμένες μεταφορές κ.α. Είναι προκλητικές οι δηλώσεις της κυβέρνησης ότι δεν μπορεί να επέμβει στον ελεύθερο ανταγωνισμό επιβάλλοντας για παράδειγμα ανώτερες τιμές την ίδια στιγμή όπου επεμβαίνει με νόμο και κρατά καθηλωμένο τον κατώτατο μισθό στα 650€, δίνοντας αύξηση μόλις 0,50€ την ημέρα και αυτά από 1η Γενάρη του 2022.
Γι’ αυτό και σήμερα οι εργαζόμενοι οφείλουν να κινηθούν αποφασιστικά, να παλέψουν απέναντι στην πολιτική αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος, διεκδικώντας με βάση τις προτάσεις του ΚΚΕ:
— Ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών.
— Κατάργηση της αντιλαϊκής φορολογίας και των έμμεσων φόρων, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων. Να πληρώσουν τα μονοπώλια.
— Καμία αύξηση στις ανατιμήσεις των προϊόντων πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και ουσιαστική παρέμβαση κατά των διάφορων καρτέλ.
Δεν υπάρχει πτυχή της ζωής του εργαζόμενου λαού που να μην αποκαλύπτεται ο αντιλαϊκός και παρασιτικός χαρακτήρας του κεφαλαίου.
Οι κάτοικοι της Β. Εύβοιας, της Ηλείας, της ΒΑ και ΒΔ Αττικής κατάλαβαν και φέτος από πρώτο χέρι τι σημαίνει ξηλωμένος κρατικός μηχανισμός προστασίας από τις φυσικές καταστροφές. Τι σημαίνει έλλειψη υποδομών, έλλειψη εκπαίδευσης του πληθυσμού, σχεδιασμού, πρόληψης όπως με τον καθαρισμό των δασών και τις αντιπυρικές ζώνες. Ολόκληρες δασικές περιοχές που καλύπτουν την έκταση μισού νομού και παραπάνω και στα δασαρχεία δεν υπάρχουν δασεργάτες.
Αυτή η κατάσταση φανερώνει τις εγκληματικές ευθύνες όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων που όχι μόνο ανέχτηκαν και συνέχισαν την αποψίλωση του κρατικού μηχανισμού αλλά υπηρετήσαν με συνέπεια – και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ – την πολιτική του “κόστους- οφέλους” στις υπηρεσίες πολιτικής προστασίας. Στο να μη γίνονται τα απαραίτητα έργα υποδομών για την πρόληψη και την ουσιαστική αντιμετώπιση πυρκαγιών, πλημμυρών, σεισμών αφού η χρηματοδότηση τέτοιων έργων δεν έδινε κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους, δεν ήταν επιλέξιμα.
Υπηρέτησαν με συνέπεια την εμπορευματοποίηση της γης και την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στο περιβάλλον, στα δάση και στις ακτές. Για την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα οι φυσικές καταστροφές είναι ευκαιρία για επενδύσεις, είναι πεδίο που οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα μπουν για να βγάλουν νέα κέρδη. Το σχέδιο “Ανάπτυξης της Β. Εύβοιας” αντικατοπτρίζει τέτοιους σχεδιασμούς όπου χιλιάδες στρέμματα δάσους και χιλιόμετρα ακτών θα δοθούν σε ομίλους της ενέργειας και του τουρισμού. Εκατοντάδες μεροκαματιάρηδες όπως οι ρετσινάδες, μικροί αγρότες και κτηνοτρόφοι, μελλισουργοί που έπαθαν μεγάλη καταστροφή εκβιάζονται τώρα από το δίλημμα της ανεργίας και του ξεριζωμού ή της μετατροπής τους σε φτηνό εργατικό δυναμικό στους ομίλους που θα δραστηριοποιηθούν στην περιοχή.
Στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής η κυβέρνηση δεν είναι μόνη της, έχει την ουσιαστική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ανέλαβε να φέρει σε πέρας αυτό το σχεδιασμό στη Β. Εύβοια για λογαριασμό της κυβέρνησης της ΝΔ. Στη βάση αυτής της στρατηγικής σύγκλισης ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την πρόταση για επικεφαλής στην πολιτική προστασία προσώπου που θα είναι κοινής αποδοχής. Το στραπάτσο με τον πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ, το κ. Αποστολάκη, δεν χαλάει τη σούπα της συναίνεσης, δεν μπορεί να κρύψει ότι τα κόμματα του κεφαλαίου μπορούν να έρχονται και να επανέρχονται σε τέτοιες προτάσεις συνεργασίας, ακόμα και συγκυβέρνησης αν χρειαστεί και όπως αποδείχτηκε στην πρόσφατη περίοδο των μνημονίων, ακριβώς γιατί υπηρετούν την ίδια στρατηγική.
Την απάντηση σε αυτούς τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς την έδωσε και συνεχίζει να την δίνει ο ίδιος ο λαός της Β. Εύβοιας με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές. Όπως με παλικαριά και συλλογική δράση αντιμετώπισε την πυρκαγιά, έσωσε περιουσίες και χωριά ολόκληρα, με την ίδια παλικαριά, με τη συλλογική δράση και την οργάνωση σε σωματεία, μαζικούς φορείς και επιτροπές πυρόπληκτων ανά χωριό συνεχίζει τον αγώνα του με αξιοπρέπεια για να μείνει στον τόπο του. Η αυτενέργεια και η οργάνωση που μπορεί να δείξει ο λαός μας σε κρίσιμες στιγμές, ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώθηκαν όλα αυτά στην Εύβοια, η αλληλεγγύη που ξεδιπλώθηκε από κάθε γωνιά αυτή της χώρας αφήνουν σημαντική παρακαταθήκη για τη λαϊκή πάλη. Είναι πυξίδα για κάθε έναν που προβληματίζεται και αγωνία για το πως θα ξημερώσουν καλύτερες ημέρες ακόμα και εκεί που όλα φαίνονται κατεστραμμένα.
Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να συμπαραστέκεται στα δίκαια αιτήματα των πυρόπληκτων και όσων άλλων έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές. Θα στηρίξει την πάλη για αποζημιώσεις στο 100%, για άμεσα έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας, για ουσιαστική στήριξη των ανέργων, των φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολουμένων που επλήγησαν, για σταθερή δουλειά και εισόδημα, για μέτρα ουσιαστικής προστασίας του φυσικού πλούτου αποκλειστικά με κρατική χρηματοδότηση.
Θα συνεχίζει να διαφωτίζει και να οργανώνει την πάλη ενάντια στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς στην ενέργεια, στο νερό, στο περιβάλλον. Και τέτοιοι σχεδιασμοί υπάρχουν και στη Βοιωτία.
Η Στερεά και ειδικότερα η Βοιωτία και η Εύβοια εξελίσσονται σε κομβικό ενεργειακό κέντρο της χώρας. Για λόγους που σχετίζονται κυρίως με την εγγύτητα της Βοιωτίας προς τα ενεργοβόρα κέντρα της χώρας (Αττική, βιομηχανικές ζώνες) και τη διέλευση των δικτύων μεταφοράς ρεύματος από το έδαφός της, ο νομός έχει συγκεντρώσει εδώ και πολλά χρόνια το ενδιαφέρον ομίλων που δραστηριοποιούνται στην ηλεκτροπαραγωγή.
Όσον αφορά τις ΑΠΕ και ειδικότερα την ηλεκτροπαραγωγή από αιολική ενέργεια, η Στερεά βρίσκεται διαχρονικά στην πρώτη θέση και με μεγάλη διαφορά ενώ στη Βοιωτία λειτουργούν αιολικά ισχύος 670 MW. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Βοιωτία φέρει σε λειτουργία τόσα αιολικά όσα συνολικά η Περιφέρεια Πελοποννήσου, δηλαδή η δεύτερη μετά τη Στερεά περιφέρεια της χώρας. Σε σχέση με την ηλεκτροπαραγωγή από Φυσικό Αέριο στη Βοιωτία παράγονται 1.752 MW που αντιστοιχεί στο 35,7% της παραγωγής από φυσικό αέριο πανελλαδικά ενώ σε λίγους μήνες θα προστεθούν νέες μονάδες στον Αγ. Νικόλαο και στη Θίσβη.
Και όμως σε αυτές τις συνθήκες ο λαός της Βοιωτίας όπως σε όλη την Ελλάδα πληρώνει πανάκριβα για ηλεκτρικό ρεύμα. Την περίοδο 2005 – 2016 το ηλεκτρικό ρεύμα αυξήθηκε κατά 150% λόγω της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, ενώ οι αυξήσεις το αμέσως επόμενο διάστημα θα φτάσουν έως και το 50%.
Γίνεται θρύψαλα η προπαγάνδα της κυβέρνησης αλλά ιδιαίτερα της σοσιαλδημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζουν ότι η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια, που είναι η κυρίαρχη αντίληψη στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, θα εξασφαλίσει ενεργειακή επάρκεια και φτηνό ρεύμα στο λαό. Η αύξηση της τιμής του ρεύματος θα μεγαλώνει όσο ολοκληρώνεται η διασύνδεση της εγχώριας αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας με την ΕΕ και τα τιμολόγια θα κανονίζονται διασυνοριακά, όσο ο ορυκτός πλούτος, τα μέσα παραγωγής και τα δίκτυα διακίνησης της ενέργειας παραμένουν καπιταλιστική ιδιοκτησία.
Η σύγκρουση με αυτή τη στρατηγική πρέπει να δεθεί οργανικά με την πάλη των συνδικάτων και των μαζικών φορέων για φτηνό ρεύμα στο λαό, για μείωση της τιμής της κιλοβατώρας και κατάργηση του ΦΠΑ στα τιμολόγια των εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών. Για να μην υπάρχει καμία διακοπή ρεύματος λόγω χρεών στις φτωχές οικογένειες.
Σ/σες και σ/φοι, φίλες και φίλοι,
Η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει την αντεργατική της πολιτική εκφράζεται και με τις μεγάλες ανατροπές που υπάρχουν στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Η ΝΔ παίρνοντας τη σκυτάλη από το ΣΥΡΙΖΑ και ψηφίζοντας τον Ιούνη που μας πέρασε το νόμο – έκτρωμα του Χατζηδάκη, έχει διαμορφώσει ένα νομοθετικό οπλοστάσιο που δίνει το δικαίωμα στους μεγαλοεργοδότες να επιβάλουν σημαντικές ανατροπές. Η πιο σημαντική είναι η ουσιαστική κατάργηση των ΣΣΕ, η τελευταία γραμμή άμυνας που είχαν οι εργαζόμενοι για να υπερασπιστούν τα συλλογικά τους δικαιώματα.
Πλέον οι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα να εκβιάζουν και να επιβάλουν με ατομική σύμβαση την κατάργηση του 8ωρου και την απλήρωτη υπερωρία, τα 10ωρα και τα 12ωρα με τους μισθούς πείνας, ακόμα και αν σε έναν χώρο δουλειάς ή σε έναν κλάδο υπάρχει σωματείο που διαφωνεί. Πρόκειται για πολύ σημαντική ανατροπή αφού μαζί και με άλλες αντεργατικές διατάξεις όπως την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για πολλούς κλάδους, την ενίσχυση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, την μετατροπή των συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας σε δουλειά με το μπλοκάκι, την ουσιαστική υπονόμευση των κλαδικών ΣΣΕ, την μονιμοποίηση και την επέκταση της τηλεργασίας, διαμορφώνει ένα τοπίο αβεβαιότητας, ομηρίας και μεγάλης ευελιξίας των εργαζομένων χωρίς ουσιαστικά εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η κυβέρνηση για να υλοποιήσει αυτή την πολιτική με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων δε διστάζει να επιτεθεί με μένος στα συνδικάτα και στο απεργιακό τους δικαίωμα. Ο νόμος Χατζηδάκη περιλαμβάνει τέτοιες αντιδραστικές διατάξεις για να βάλει τη συνδικαλιστική δράση στο γύψο, που ανατρέπει το πλαίσιο δράσης των συνδικάτων που ίσχυε εδώ και 40 χρόνια.
Είναι ένας νόμος που λύνει τα χέρια της εργοδοσίας και του αστικού κράτους για να εξαπολύσουν νέα, μεγαλύτερη επίθεση στον ταξικό πόλο στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Στόχος είναι να υπάρξει σιγή νεκροταφείου από το εργατικό κίνημα, να μην υπάρξουν αντιδράσεις στην υλοποίηση του αντεργατικού σχεδιασμού, να μην οργανώνεται η πάλη των εργαζομένων διεκδικώντας τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους. Να μετατραπεί επί της ουσίας η χώρα σε μια τεράστια “Ειδική Οικονομική Ζώνη” όπου το κεφάλαιο θα απολαμβάνει ακόμα μεγαλύτερα προνόμια και θα δυναμώνει την εκμετάλλευση αλλά οι εργαζόμενοι δε θα έχουν δικαίωμα να αντιδράσουν. Δεν είναι τυχαίο, ότι η κυβέρνηση αυτή ακριβώς την αντιδραστική ανατροπή στο απεργιακό δικαίωμα και τη λειτουργία των συνδικάτων προβάλλει ως τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση για την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Αυτή η νέα επίθεση δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη, πρέπει να ανατραπεί. Οι μεγάλοι απεργιακοί αγώνες του Ιούνη ενάντια στο νομοσχέδιο – τότε – Χατζηδάκη απέδειξαν ότι υπάρχουν πολλες δυνατότητες, σημαντικές εφεδρείες να μπουν στην πάλη. Εκατοντάδες συνδικάτα που δε συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ συμπορεύτηκαν στο κάλεσμα των ταξικών συνδικάτων. Στους χώρους δουλειάς υπέχει μεγάλη ανησυχία, δυσαρέσκεια, θυμός. Πιάνουμε το νήμα από τους προηγούμενους απεργιακούς αγώνες και συνεχίζουμε.
Η πάλη για ζωή και δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα και για το ξήλωμα τον αντεργατικών νόμων πρέπει να γίνει η προμετωπίδα για την ανάπτυξη της πάλης του εργατικού κινήματος τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια. Να είναι η βασική αιχμή που θα συνενώνει και θα συντονίζει την πάλη των συνδικάτων στην αναμέτρηση τους με τις αστικές κυβερνήσεις και τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Σε αυτή την κατεύθυνση έχουμε συγκεντρώσει σημαντική πείρα που μπορεί να αξιοποιηθεί στις νέες συνθήκες. Δεν είναι μικρό πράγμα οι ΣΣΕ που έχουν υπογραφεί τα τελευταία χρόνια στους οικοδόμους, στο μέταλλο και αλλού και οι οποίες έχουν επιβληθεί με σκληρούς αγώνες περιφρουρώντας και διευρύνοντας δικαιώματα. Δεν είναι μικρό πράγμα οι πλειστηριασμοί που έχουν ματαιωθεί σώζοντας τα σπίτια φτωχών οικογενειών σε απειθαρχία του νόμου του ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεψε τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς σε “ιδιώνυμο αδίκημα”. Είναι πολύ σημαντικό ότι νόμοι που καταστέλλουν ελευθερίες και δικαιώματα έχουν μείνει στα χαρτιά, όπως ο απεργοκτόνος νόμος του ΣΥΡΙΖΑ , οι νόμοι της ΝΔ ενάντια στις διαδηλώσεις.
Είναι εκατοντάδες μικρότεροι και μεγαλύτεροι αγώνες τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ελλάδα που περιφρούρησαν δικαιώματα, ακύρωσαν απολύσεις, ικανοποιήθηκαν δίκαιες διεκδικήσεις κόντρα στο μέτωπο κυβερνήσεων – εργοδοσίας – εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν την αξία της οργάνωσης, της ταξικής πάλης, επιβεβαιώνουν ότι με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι μπορούν να αμφισβητήσουν τη στρατηγική του κεφαλαίου, να αφήσουν στα χαρτιά αντεργατικούς νόμους, να αποσπάσουν ορισμένες κατακτήσεις.
Σε αυτή τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, το ΚΚΕ θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να οργανωθεί η πάλη της εργατικής τάξης, για να διαμορφωθεί ένα πολύ μεγάλο κίνημα απειθαρχίας απέναντι στις αντεργατικές διατάξεις, για να δυναμώσει ο δρόμος της διεκδίκησης με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Ένα πλατύ μέτωπο συνδικάτων και συνδικαλιστών που παλεύουν για να βάλουν εμπόδια στην υλοποίηση συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής και των αντεργατικών νόμων, που δυναμώνουν την πάλη στον χώρο δουλειάς, στην επιχείρηση, στον κλάδο, ώστε να αποσπώνται νέες κατακτήσεις.
Για να μπορούν οι εργαζόμενοι να δουλεύουν με σταθερό ωράριο και με αξιοπρεπείς μισθούς, για να έχουν μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, για να επιβάλουν και πάλι την κυριακάτικη αργία, για να έχουν υψηλό επίπεδο παροχών από το αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν σύστημα υγείας, για να ζουν με αξιοπρέπεια και σύγχρονα δικαιώματα.
Σ/σες και σ/φοι,
Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να βαδίσει ο λαός μας για να ζήσει καλύτερες ημέρες. Σήμερα υπάρχει μεγαλύτερη πείρα, υπάρχουν περισσότερες αποδείξεις για να κατανοήσουν καλύτερα, πολλοί περισσότεροι, τις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ, να συμπορευτούν μαζί του.
Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ καθώς και οι δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνουν ότι αυτά τα κόμματα έχουν περισσότερα να τους ενώνουν παρά να τους χωρίζουν. Είναι η στρατηγική του κεφαλαίου, η αποδοχή του αντιδραστικού πλαισίου της Ε.Ε., του “Ταμείου Ανάκαμψης”. Είναι η κοινή αποδοχή προτεραιοτήτων που αφορούν τις νέες επενδύσεις, την υλοποίηση νέων αντεργατικών νόμων.
Αυτή είναι η βάση που επιτρέπει και την εύκολη μετακίνηση στελεχών και υπουργών από το ένα κόμμα στο άλλο, στις διεργασίες που γίνονται στο σάπιο αυτό πολιτικό σύστημα. Που επιτρέπει σε πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εφάρμοσαν σκληρή αντεργατική – μνημονιακή πολιτική να φιγουράρουν τώρα ως πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αφού παράλληλε ολοκληρώθηκε και η συνεργασία του με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Αντίστοιχα η ΝΔ να ψαρεύει και να ενσωματώνει από πρώην ακροδεξιούς έως πρώην κεντροαριστερούς και φυσικά και η δυο μαζί, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, να διατυπώνουν σταθερά την ανάγκη της κοινωνικής σταθερότητας και της πολιτικής συναίνεσης.
Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να μας πείσουν ότι όσο κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα ωφελούνται και οι εργαζόμενοι. Δηλαδή ότι όσο μεγαλώνει η πίττα θα μεγαλώνει και το κομμάτι που θα παίρνει και ο λαός. Μόνο που αυτή την πίττα την τρώνε μονάχοι τα μονοπώλια, αχόρταγα, ενώ για την πλειοψηφία μένουν τα ψίχουλα κάτω από το τραπέζι.
Όση προσπάθεια και να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι η αστική διαχείριση δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή. Είναι για γέλια ο ισχυρισμός ότι “δεν τον άφησαν” οι μνημονιακές δεσμεύσεις και τα μεγάλα συμφέροντα, την ίδια στιγμή που στηρίζει ένθερμα το νέο υπερμνημόνιο που φέρνει μαζί του το “Ταμείο Ανάκαμψης”, όπου κρίκος της εφαρμογής του στην Ελλάδα είναι και ο νόμος Χατζηδάκη. Γι’ αυτό άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε πάνω από τα μισά του άρθρα και χωρίς να τον πιέζει και κανένας. Γι’ αυτό ακόμα και σήμερα που είναι αντιπολίτευση έχει ψηφίσει την συντριπτική πλειοψηφία των αντιλαϊκών νόμων στη Βουλή ενώ την ίδια στιγμή δηλώνει ελεύθερος από δεσμεύσεις του παρελθόντος. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ στις συνθήκες της πανδημίας που ο λαός βασανιζόταν μας είπε ότι “θα λογαριαστούμε μετά”. Γι’ αυτό στην πρόταση του για τον κατώτατο μισθό δεν αναφέρεται πουθενά στην κατάργηση του αντιδραστικού νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου και ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκρύπτει συνειδητά τον ταξικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής εξουσίας, καλλιεργεί στο κίνημα την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία όπως για παράδειγμα στις απεργίες του Ιούνη όπου στελέχη του έλεγαν “ότι με τους αγώνες δε βγαίνει τίποτα, το ζήτημα είναι να υπάρξει κυβερνητική εναλλαγή”. Όμως η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει ότι κάθε νέα κυβέρνηση παίρνει την αντιλαϊκή σκυτάλη από την προηγούμενη, εφαρμόζει όλους τους αντιλαϊκούς νόμους που έχουν ψηφιστεί και παίρνει και νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Αυτή η σύμπλευση αποκαλύπτεται ανάγλυφα στην όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στη βαθύτερη συμμετοχή στα αμερικανοΝΑΤΟϊκά σχέδια όπως με την αποστολή συστοιχίας πατριοτ και προσωπικού στη Σ. Αραβία, στις επιχειρήσεις περικύκλωσης άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων όπως της Ρωσίας και της Κίνας. Σχεδιασμοί που συζητηθήκαν εχθές στην Αθήνα, ενώ κορύφωση αυτής της στρατηγικής είναι η εξάπλωση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα και η επέκταση της συμφωνίας που είχε προετοιμάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέγραψε η ΝΔ το 2019 για άλλα πέντε χρόνια.
Γι’ αυτό το ΚΚΕ σήμερα πρωτοστατεί και καλεί τους εργαζόμενους και τον λαό να οργανώσουν αποφασιστικά την πάλη τους ενάντια στα σχέδια του κεφαλαίου, για την αποδέσμευση από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, στην κατεύθυνση της μοναδικής λύσης για τα προβλήματά τους, τον ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.
Η πραγματική πρόοδος, η πραγματική καινοτομία, ο δρόμος της κοινωνικής ευημερίας, της ανύψωσης του μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου του λαού περνά μέσα από την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, μέσα από οργάνωση των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής και τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, μέσα από την παραγωγή με κριτήριο την όλο και διευρυμένη ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
Η ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, το σύγχρονο Πρόγραμμά του φωτίζουν το δρόμο για να ικανοποιηθούν αυτές οι σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
Καλούμε σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ για να γίνουν τα “όνειρα πραγματικότητα”, για να διαφεντέψει το δίκιο.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ μπαίνουν μπροστά και διαθέτουν όλες τους τις δυνάμεις, στα συνδικάτα, στους μαζικούς φορείς, στους φοιτητικούς συλλόγους, στις επιτροπές αγώνα, για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, για να βάλουν οι εργαζόμενοι τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.
Γιατί όπως έχει αποδειχτεί διαχρονικά, όπως αποδείχτηκε περίτρανα και τους τελευταίους μήνες, μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Γι’ αυτό ακριβώς χρειάζεται τώρα, παντού, ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό.