ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 8/03/2023
Συνάδελφοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, μαγαζάτορες, συνταξιούχοι, αγρότες, νέοι και νέες.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ όλοι με σφιγμένα στομάχια, με το μυαλό μας στους αδικοχαμένους συνανθρώπους μας, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά και στις οικογένειές τους, στους τραυματίες και τους επιζώντες που πρέπει τώρα να παλέψουν για να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να τους πούμε: ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΕ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ, ΔΕ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΙ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΕ ΘΑ ΣΥΓΚΑΛΗΦΘΕΙ .
Οι συγκλονιστικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα τις τελευταίες ημέρες δείχνουν ξεκάθαρα ότι μεγάλο κομμάτι του λαού και ειδικά της νεολαίας δεν έχαψε τα παραμύθια περί ανθρώπινου λάθους , περί κακιάς στιγμής.
Δείχνουν ότι όλος αυτός ο πόνος και η λύπη όλων μας, δεν μετατράπηκε σε φόβο για τη μοίρα, δεν μας έκανε να σωπάσουμε .
ΌΧΙ…αυτές οι στιγμές δεν είναι και δεν αποδείχτηκαν στιγμές σιωπής ή περισυλλογής όπως κάποιοι πολύ θα ήθελαν.
Οι στιγμές αυτές μετατρέπονται σε ένα ηχηρό, εκκωφαντικό ΩΣ ΕΔΩ!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Δε θα αφήσουμε να γίνουν αλλά εγκλήματα εις βάρος της ζωής μας.
Δε θα ανεχτούμε να μπαίνουν στο ζύγι τους κόστους, οι ζωές μας.
Συνάδελφοι και φίλοι
Αυτοί που έρχονται σήμερα και μυξοκλαίνε, που τάχα τους πήρε ο πόνος.
Είναι οι ίδιοι που έλεγαν μια εβδομάδα πριν, ότι είναι ντροπή να μπαίνουν ζητήματα ασφάλειας για τους σιδηροδρόμους.
Είναι οι ίδιοι που έσπευσαν να εφαρμόσουν τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για απελευθέρωση των συγκοινωνιών και το σπάσιμο του σιδηροδρομικού έργου.
Είναι οι ίδιοι που λέγανε ότι με την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η χώρα γλίτωσε ένα μεγάλο βάρος.
Είναι οι ίδιοι που όταν οι εργαζόμενοι απεργούσαν για τα ζητήματα ασφάλειας μιλούσαν για ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού και τους πήγαιναν στα δικαστήρια για να βγάλουν τις απεργίες παράνομες.
Λοιπόν δε ντρέπονται καθόλου, τσίπα δε έχουν πάνω τους.
Τολμάνε ακόμα και να μετράνε σε ποιανού τη βάρδια υπήρξαν τα λιγότερα θύματα. Τόσο κυνικοί, τόσο άθλιοι.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, νομίζουν ότι θα “κάτσουμε στα αβγά μας”.
Είναι τόσο θρασείς, τόσο ανάλγητοι που στέλνουν και τα ΜΑΤ για να χτυπήσουν τις συγκεντρώσεις όσων αυτές τις μέρες διαμαρτύρονται.
Αυτό είναι το Κράτος τους.
Γιατί υπάρχει Κράτος.
Να μην σκεφτούμε συνάδελφοι ότι δεν υπάρχει, κάτω από την οδύνη που μας έχει προκαλέσει αυτή η τραγωδία.
Κράτος υπάρχει, μόνο που ο σκοπός της ύπαρξής του είναι να εξυπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο – με τις κυβερνήσεις, με το νομοθετικό έργο αλλά και με τα δικαστήρια που πατάνε πάνω σε αυτούς τους αντιλαϊκούς Νόμους- τους λίγους, αυτούς που πραγματικά έχουν την εξουσία, που λυμαίνονται όλο τον πλούτο που παράγεται.
Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά.
Είναι δυνατόν, να έχει αναπτυχθεί πολύ γρήγορα ηλεκτρονικό σύστημα πλειστηριασμών για να αρπάζουν τα κοράκια πιο εύκολα τα σπίτια του κοσμάκη αλλά την ίδια στιγμή, ακόμα, να παραμένει χειροκίνητο το σύστημα ασφαλείας στα τρένα;
Είναι δυνατόν να προχώρησαν τόσο γρήγορα οι αποφάσεις για τους πλειστηριασμούς στον Άρειο Πάγο αλλά πάνω από μια δεκαετία να κολλάμε σε δικαστικές και γραφειοκρατικές διαδικασίες όταν πρόκειται να υλοποιηθούν συμβάσεις που αφορούν τα συστήματα ασφάλειας, την φωτοσήμανση και την τηλεδιοίκηση στα τρένα;
Είναι δυνατόν το Κράτος να είναι τόσο ικανό να διασφαλίζει ρεκόρ επενδύσεων και κερδών στους μεγάλους ομίλους την τελευταία διετία και την ίδια στιγμή ανίκανο να μας προφυλάξει απ’ την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια;
Είναι δυνατόν το Κράτος αυτό, να παρακολουθεί και να φακελώνει ηλεκτρονικά όλους τους πολίτες, να υπονομεύει απεργίες και να καταστέλλει διαδηλώσεις και ταυτόχρονα να εμφανίζεται ανίκανο να μας προστατεύσει απ’ τις συνέπειες των σεισμών, απ’ τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τα μεγάλα ατυχήματα;
Είναι δυνατόν μετά από κάθε φωτιά να τρέχουν με φαστ-τρακ διαδικασίες τα επενδυτικά σχέδια αλλά, τα σχέδια πρόληψης και αντιμετώπισης πυρκαγιών, τα αντιπλημμυρικά έργα να μην υπάρχουν καν και ταυτόχρονα οι οποίες αποζημιώσεις της πλάκας να κολλούν σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και απαράδεκτους κανονισμούς;
Και να όμως που είναι δυνατόν.
Και αυτό δυστυχώς που επιβεβαιώνεται καθημερινά είναι ότι κάποιοι λίγοι μετράνε κέρδη κι εμείς μετράμε νεκρούς.
Μετράμε νεκρούς στους χώρους δουλειάς, γιατί το να παρθούνε μέτρα ασφάλειας είναι κόστος για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Μετράμε νεκρούς από πυρκαγιές, από σεισμούς, από πλημμύρες, από ατυχήματα.
Η προστασία της ζωής γενικά είναι κόστος, μια επένδυση που δεν επιλέγεται γιατί δεν είναι κερδοφόρα.
Είναι κόστος η προστασία της υγείας του λαού όπως αποδείχθηκε με τραγικό τρόπο κατά τη διάρκεια της πανδημίας αλλά και όπως συμβαίνει χρόνια τώρα με την υποχρηματοδότηση της Υγείας, την πλήρη απαξίωση της ΠΦΥ, την κατάντια των Νοσοκομείων. Γιατί άλλωστε από αυτήν την κατάντια κερδίζουν οι όμιλοι της Υγείας.
Αντίστοιχα, είναι κόστος τα παιδιά μας να φοιτούν σε ασφαλή σχολικά κτίρια και στοιβάζονται μέσα σε άθλια κοντέινερ της ντροπής. Η δημόσια δωρεάν παιδεία, δέχεται συνεχώς πλήγματα σε όλες της τις βαθμίδες, η εκπαιδευτική και συμβουλευτική υποστήριξη κατά κανόνα έχει αφεθεί στον ιδιωτικό τομέα.
Και μια σειρά άλλα ζητήματα μπορούμε να πούμε, όμως από όπου και να το πιάσεις αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης… «βρομάει». Είναι τα κέρδη των λίγων πάνω από τη ζωή μας.
Συνάδελφοι
Για εμάς τίποτε δεν αξίζει πάνω από τις ζωές μας, από τις ζωές των παιδιών μας. Καλούμε όλους εσάς, θαρρετά να κάνετε το βήμα να μπείτε στον οργανωμένο αγώνα, μέσα από Σωματεία, τους Συλλόγους σας, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να προστατέψουμε την ίδια τη ζωή μας και να μην παραλύσουμε από το φόβο της μοίρας, του αύριο. Μόνο ο συλλογικός αγώνας μπορεί να δώσει κουράγιο, δύναμη για να σταθούμε στα πόδια μας και να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή, με μέτρα προστασίας, με υψηλό επίπεδο υγείας, πρόνοιας, παιδείας, για να επιβάλλουμε μέτρα προστασίας του εισοδήματος, να αποτρέψουμε πλειστηριασμούς και εξώσεις και να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δυσκολία.
Τελειώνοντας την ομιλία εκ μέρους του Εργατικού Κέντρου, θα θέλαμε να κάνουμε ένα σχόλιο για τα διάφορα “παπαγαλάκια” και “τηλε-σκουπίδια” που παριστάνουν τους δικαστές στις οθόνες και στο ίντερνετ αυτές τις ημέρες: Βαρεθήκαμε να ακούμε τα ίδια κάθε φορά που βιώνουμε τέτοιες καταστάσεις δηλαδή ότι τάχα “δεν θα ξανασυμβεί”, “ότι μάθαμε από τα λάθη μας” και την ίδια ώρα ακολουθούν την ίδια πολιτική:
Δηλαδή την πολιτική που δεν λογαριάζει την προστασία της ζωής μας, που έχει τσακίσει το εισόδημα μας, που μας παίρνει τα σπίτια, που μας στέλνει στην ανεργία, που μας σκοτώνει, μας προκαλεί αηδία να συγκρίνουν νεκρούς, να φτιάχνουν μακάβριες στατιστικές, και να ρίχνουν τις ευθύνες εναλλάξ. Λες και ανθρώπινες ζωές είναι αριθμοί σε πίνακες.
Όχι. είμαστε εδώ, Όρθιοι!
Εμείς οι απλοί άνθρωποι θα παλεύουμε και θα διεκδικούμε αυτά που έχουμε ανάγκη σήμερα, θα παλεύουμε να εξασφαλίσουμε την ζωή των παιδιών και των οικογενειών μας
Βρήκαμε δύναμη στον σπαραγμό και πατήσαμε στα πόδια μας, σηκώσαμε τις γροθιές μας και τη φωνή μας για τα παιδιά που σκοτώσανε από κοινού οι κυβερνήσεις, η Hellenic train, ο ΟΣΕ και το κράτος τους – γιατί αυτοί είναι οι βασικοί ένοχοι – σηκώσαμε τις γροθιές για τους γονείς που περίμεναν να ακούσουν το “μαμά έφτασα” και αντί για αυτό ορισμένοι δεν γνωρίζουν αν έμεινε κάτι από το παιδί τους για να κηδέψουν.
Αυτές οι φωνές αυτών των ανθρώπων είναι σήμερα εδώ και σε όλη την Ελλάδα
είναι καθαρές φωνές, δυνατές και απαιτούν, να μην υπάρξει καμιά συγκάλυψη
Συνεχίζουμε
Η ΟΡΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ