Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΠΑΜΕ θα συνεδριάσει τοΣάββατο 14 Φλεβάρη στην Αθήνα. Θέμα της συνεδρίασης, που θα γίνει στον κινηματογράφο «Αλκυονίδα» (Ιουλιανού 42 – 46, Σταθμός Ηλεκτρικού πλ. Βικτωρίας), είναι η συζήτηση για τις εξελίξεις και ο σχεδιασμός δράσης για το επόμενο χρονικό διάστημα.
Θυμίζουμε ότι στην ανακοίνωση για τις άμεσες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, το ΠΑΜΕ σημειώνει ανάμεσα σε άλλα: «Ο αντίπαλός μας είναι εδώ! Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλέμποροι, όλοι αυτοί που μαζί με τις κυβερνήσεις τους και την ΕΕ φόρτωσαν τις συνέπειες της κρίσης και των χρεών στις πλάτες του λαού, συνεχίζουν να θησαυρίζουν πάνω στη δυστυχία και την εξαθλίωση της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας.
Αυτός ο αντίπαλος δεν έφυγε με την εναλλαγή της κυβέρνησης. Αξιοποιώντας αυτήν την εναλλαγή βρίσκεται εδώ πιο έτοιμος και εξοπλισμένος. Τα συχαρίκια και οι φιλοφρονήσεις από τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου στη νέα κυβέρνηση πηγάζουν από τις δεσμεύσεις για νέα προνόμια, για ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης που θα τους βοηθήσει να βγουν από την κρίση.
Θέλουν να παγιωθεί όλο αυτό το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει δημιουργηθεί, ώστε σε συνθήκες ανάκαμψης να έχει εξουδετερωθεί η αγωνιστική – διεκδικητική φωνή των εργαζομένων. Βασικός πυλώνας της νέας διαχείρισης του συστήματος είναι να μάθουμε να ζούμε με τα λίγα, να ικανοποιούμαστε με τα ψίχουλα όπως ακριβώς τόνισε ο νέος υπουργός οικονομίας με τη δήλωση περί “λιτού βίου”.
Καμιά κυβέρνηση ό,τι πρόσημο και αν έχει δεν μπορεί να ξεπεράσει σε ισχύ τη δύναμη που έχει η εργατική τάξη όταν διεκδικεί το δίκιο της. Να μην περάσουν λογικές αναμονής ή αυταπάτης πως το κεφάλαιο, που σε όλες τις φάσεις είτε σε περιόδους ανάκαμψης είτε σε περιόδους κρίσης της οικονομίας, άρπαζε τον πλούτο που με ιδρώτα έβγαζαν οι εργαζόμενοι, θα σταυρώσει τα χέρια και θα παραχωρήσει δικαιώματα και κατακτήσεις. Η αδράνεια, η καθυστέρηση δημιουργούν νέες υποχωρήσεις, νέες απώλειες, παγιώνονται η φτώχεια και η εξαθλίωση.
Η ταξική συσπείρωση και η αποφασιστική πάλη κατά του κεφαλαίου και των κομμάτων που το υπηρετούν είναι ο σημερινός μονόδρομος για τους εργαζόμενους για να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια και τη δυστυχία, για να αποσπάσουν αυτά που έχασαν, για να βάλουν μπρος για τις διεκδικήσεις τους που να καλύπτουν σύγχρονες ανάγκες. Η ανασύνταξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος, οι ζωντανές συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, η υιοθέτηση αιτημάτων που θίγουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων πρέπει να είναι σε πρώτο πλάνο».