Με ανοιχτές συσκέψεις, όπου συμμετέχουν συνδικαλιστικά στελέχη, μέλη εργατικών και συνταξιουχικών σωματείων αλλά και άνεργοι, η Εκτελεστική Γραμματεία του Π.Α.ΜΕ., κάνει απολογισμό της δράσης, κατά το πρόσφατο χρονικό διάστημα, των δυνάμεων που συσπειρώνει στις γραμμές του ταξικού κινήματος, σε κάθε πόλη της Ελλάδας.
Ταυτόχρονα, συζητά εμπειρίες και συμπεράσματα σε κάθε χώρο δουλειάς και προτάσεις δράσης για το επόμενο άμεσο διάστημα. Η διαδικασία αυτή υλοποιεί και εξειδικεύει τα συμπεράσματα και αποφάσεις της συνεδρίασης της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ που έγινε το Σάββατο 21 Μαίου.
Στα πλαίσια αυτής της δράσης, πραγματοποιήθηκε και στη Λιβαδειά, σήμερα Πέμπτη 26 Μαίου, συνεδρίαση στην αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου της πόλης, με την συμμετοχή συνδικαλιστών από κάθε χώρο.
Την εκδήλωση προλόγισε το μέλος της τοπικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, Γιώργος Πελέκης και την κεντρική ομιλία έκανε το μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας, Γιώργος Πέρρος.
Ο ομιλητής, αφού παρουσίασε τα συμπεράσματα από την συνεπή στάση των ταξικών δυνάμεων στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις για την προστασία του κοινωνικού συστήματος ασφάλισης και του εργατικού εισοδήματος από τις επιθέσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την υπονόμευσή τους, ουσιαστικά, από τις συμβιβασμένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, εστίασε στα προβλήματα που πρέπει να λύσει το ταξικό κίνημα ώστε να γίνει πιο αποτελεσματικό ώστε, όχι μόνο να αντιμετωπίσει νικηφόρα την επερχόμενη επίθεση στα εργασιακά, που ήδη άρχισε να εξαπολύει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να απαιτήσει – και να κερδίσει – αποκατάσταση των απωλειών της τελευταίας οκταετίας.
όπως τόνισε : “Ορισμένα συμπεράσματα από τις κινητοποιήσεις που όμως είναι ανάγκη να εμπλουτιστούν από τη συζήτηση.
- Από τους αγώνες που έγιναν το ταξικό εργατικό κίνημα βγαίνει πιο δυνατό, πιο ενισχυμένο. Η εργατική τάξη βλέπει στο ΠΑΜΕ ένα μεγάλο αποκούμπι και δεν πρέπει να το παραβλέψουμε αυτό. Από αυτό όμως προκύπτει ένα μεγάλο καθήκον. Να γίνουμε πιο ικανοί, πιο αποτελεσματικοί, ιδιαίτερα να μπορούμε να δουλεύουμε σε δύσκολες και σύνθετες συνθήκες. Να βρισκόμαστε καθημερινά πιο κοντά στις αγωνίες, τους προβληματισμούς, στους αγώνες των εργαζομένων. Δηλαδή αυτό που πρέπει να διαπερνάει σαν κόκκινη κλωστή τη δουλειά μας είναι σε κάθε χώρο δουλειάς να δημιουργείται ένας πυρήνας εργαζομένων που θα είναι μπροστά στη μάχη, θα ηγείται στο χώρο, που θα πολλαπλασιάζει δυνάμεις.
- Παρά τις δυσκολίες και τις αδυναμίες μας νέος κόσμος ήρθε σε επαφή με τα συνδικάτα, με την ταξική αντίληψη στο κίνημα, είχαμε κάποια μαζικοποίηση των συνδικάτων, δημιουργία επιτροπών σε χώρους δουλειάς. Σ’ αυτούς τους αγώνες ήρθαμε σε επαφή με χιλιάδες κόσμου. Είναι βασικό συμπέρασμα στη δουλειά μας το οργανωμένο και σχεδιασμένο πλατύ άνοιγμα και συζήτηση με τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα με εκείνους που έχουν και τις δικές τους διαφωνίες μαζί μας, αλλά αναγνωρίζουν όμως το ρόλο μας, τη στάση μας, στις κινητοποιήσεις, τη στάση μας απέναντι στην εργοδοσία, στην αντιλαϊκή πολιτική.
- Ένα ακόμα βασικό συμπέρασμα είναι η μεγάλη αξία της οργάνωσης της εργατικής τάξης σε κάθε χώρο δουλειάς. Η αξία των συλλογικών διαδικασιών σε κάθε τόπο δουλειάς, όπου εκεί ο εργαζόμενος θα συνειδητοποιήσει ποιος είναι ‘είναι ο φίλος του και ποιος ο εχθρός του, εκεί θα πάρει ευθύνη, θα πει τη γνώμη του, θα αποφασίσει, θα συμμετέχει στην οργάνωση της πάλης. Εκεί θα σπάει η εργοδοτική τρομοκρατία, εκεί θα παίρνει χαμπάρι τους συνδικαλιστές και ποιοι είναι με τα συμφέροντα του και ποιοι με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της. Γι’ αυτό όπου υπάρχει οργάνωση, συνδικάτο, επιτροπή αγώνα, η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις είναι καλύτερη. Το κάθε σωματείο να έχει το δικό του σχέδιο, να γνωρίζει το κλάδο, τις δυνάμεις του. Να έχει τη δική του περιφρούρηση, το δικό του μηχανισμό ενημέρωσης, προπαγάνδας Έχει μεγάλη σημασία στο να μπορούμε να βάζουμε σε κίνηση εργατόκοσμο. Να του δίνουμε ευθύνη.
- Η αξιοποίηση της διαφώτισης είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της δουλειάς μας και έχει σημασία πάνω σε αυτό να γίνουμε πιο καλοί, πιο πειστικοί, πιο ατσαλωμένες οι δυνάμεις που μπαίνουν στη μάχη με την γραμμή του ΠΑΜΕ.
- Ο εφησυχασμός δεν έχει θέση σε μας. Με αίσθημα ευθύνης να απευθυνθούμε στην εργατική τάξη, σε συνδικάτα και συνδικαλιστές, ιδιαίτερα σε όσους αισθάνονται απογοητευμένοι, να ανοίξουμε συζήτηση μαζί τους για την αιτία των προβλημάτων που ζει, ποια είναι η διέξοδος. Για να μην εγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι στους σχεδιασμούς των άλλων δυνάμεων.
- Η ευθύνη του κάθε σωματείου είναι μεγάλη όχι μόνο να οργανώνει τη πάλη στον κλάδο, αλλά το πώς θα συμβάλλει στον ενιαίο αγώνα, στην ενιαία επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα. Πως θα μπολιάζει τους εργαζόμενους με αυτή την αντίληψη για να συνειδητοποιεί ο κλάδος να οργανώνει μαζί με όλη την τάξη μας την πάλη όχι μόνο ενάντια σε ένα εργοδότη αλλά ενάντια στον συλλογικό καπιταλιστή, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
- Βγήκε πλούσια πείρα από την στάση των άλλων δυνάμεων σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και Ομοσπονδίες για την ανάγκη οι εργαζόμενοι να πετάξουν από πάνω τους αυτό τον βραχνά, να απαλλαγούν από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που αποτελεί βαρίδι στη δράση και τα συμφέροντα των εργαζομένων.
- Από τους αγώνες έγινε ακόμα πιο καθαρό ότι είναι επιτακτική ανάγκη τα συνδικάτα να μπολιάσουν ακόμα περισσότερο την εργατική τάξη με τον προσανατολισμό της πάλης ενάντια στα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις κυβερνήσεις τους, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη φωνή τους στους τόπους δουλειάς, τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Περισσότερα συνδικάτα να παλεύουν με τέτοιο προσανατολισμό. Τέτοιο κίνημα είναι το ΠΑΜΕ. Από εδώ προκύπτει το καθήκον να δυναμώσει και να διευρυνθεί με νέο αίμα, με καινούργιες δυνάμεις που θα του δώσουν νέα ώθηση για τη συνέχεια των αγώνων στην πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στην πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει ανεργία, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά.
- Η συζήτηση για την διέξοδο, την προοπτική που θέτει το ΠΑΜΕ ότι η εξουσία των μονοπωλίων, η καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν μπορεί να είναι το μέλλον της εργατικής τάξης και της νέας γενιάς να ανοίξει καλύτερα σε κάθε τόπο εργασίας.
- Αναδείχτηκαν αδύνατες πλευρές και προβλήματα στη λειτουργία των σωματείων. Για παράδειγμα μια απόφαση για την κινητοποίηση στον κλάδο δεν μπορεί να είναι τυπική διαδικασία, χωρίς το ΔΣ του σωματείου να συνεδριάσει, να γίνει ουσιαστική συζήτηση, να υπάρξει σχεδιασμός, χρέωση των μελών του, έλεγχος. Οι αδυναμίες να ξεπερνιούνται και όχι να τις επαναλαμβάνουμε. Τα σωματεία είναι μαζικές οργανώσεις της εργατικής τάξης και έτσι πρέπει να λειτουργούν. Για τα ζητήματα αυτά η ανησυχία μας να είναι καθημερινή. Θέλουμε σωματεία μαζικά, μαχητικά, δημοκρατικά, με ταξικό προσανατολισμό, που θα εντάσσουν στη δύναμη τους νέες δυνάμεις και ιδιαίτερα τη νεολαία. Να αποτελούν σχολειό διαπαιδαγώγησης, συσπείρωσης δυνάμεων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Το δυνάμωμα του προβληματισμού αποτελεί στοιχείο της διαφώτισης. Χρειάζεται να σκεφτόμαστε πως θα έχουμε ζωντάνια στη δράση μας, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης.
- Σ’ αυτούς τους αγώνες η αλληλεγγύη ήταν ένα στοιχείο που βοήθησε στην συμμετοχή. Αυτό δεν μπορεί να μην συνεχιστεί και να μην διαπεράσει όλα τα συνδικάτα, συνολικά την εργατική τάξη. Βοήθησε σημαντικά η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από αρκετά συνδικάτα από την Ευρώπη και από ολόκληρο τον κόσμο. Ακόμη σημαντική ήταν η βοήθεια των επιτροπών αγώνα των Ελλήνων μεταναστών του εξωτερικού. Για το ζήτημα της αλληλεγγύης σε επόμενη Γραμματεία θα κάνουμε πιο ουσιαστική συζήτηση.
- Από τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις αυτοαπασχολούμενων, επιστημόνων, φτωχής αγροτιάς βγαίνει μια πείρα για την ανάγκη της ενίσχυσης της κοινωνικής συμμαχίας.”
Στη συνέχεια μίλησαν εκπρόσωποι σωματείων της περιοχής και άλλοι συνδικαλιστές. Αναπτύχθηκε ένας πλούσιος διάλογος με απόψεις και προτάσεις, μέσα από τον οποίο προέκυψε η διαπίστωση ότι, οι συνεπείς ταξικοί αγωνιστές, όχι μόνο δεν απογοητεύτηκαν από τις πρόσφατες εξελίξεις στα κοινωνικά και οικονομικά θέματα αλλά ότι δυνάμωσε η αποφασιστηκότητα και αγωνιστικότητά τους.
Ακολουθεί φωτορεπορτάζ της εκδήλωσης
