Μπορεί οι οπορτουνιστές να πάλεψαν, σαν υπάκουα και καλοταϊσμένα σκυλιά του καπιταλιστικού συστήματος, να ακυρώσουν, χωρίς όμως να τα καταφέρουν, την μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση του Οκτώβρη του 1917, για να πάρουν την “ρεβάνς” με την αντεπανάσταση του ‘89 και το γκρέμισμα της πρώτης εργατικής εξουσίας, και σήμερα να πρωτοστατούν στην ακύρωση των κατακτήσεων που αυτή έφερε στη ζωή της παγκόσμιας εργατικής τάξης, αλλά η ροή της κοινωνικής εξέλιξης δεν σταματιέται. Συνεχίζει. Κι αυτοί μένουν στο περιθώριο της ιστορίας, θλιβερά απομεινάρια, γερασμένοι κι άχρηστοι υπηρέτες, περιφρονημένες “ερωμένες” του συστήματος που τους εκτόξευσε σαν φωτοβολίδες στον ουρανό της ματαιοδοξίας μέχρι να μη τους χρειάζεται πιά.
Κάποιοι άλλοι όμως, κρατώντας ζωντανή την επαναστατική φλόγα των μπολσεβίκων του ’17, βρίσκονται πάντα μπροστά στους αγώνες και τις θυσίες που απαιτεί η ταξική πάλη, και μετατρέπουν σε εφιάλτες τα όνειρα των καπιταλιστών και των συνεργατών τους, θυμίζοντάς τους ότι, μπορεί να κέρδισαν κάποιες μάχες αλλά, δεν ξεμπέρδεψαν με την ανατροπή της εξουσίας τους γιατί “ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε”.
Αυτό ήταν το νόημα της εκδήλωσης που οργάνωσε και πραγματοποίησε η ΤΕ Λιβαδειάς του ΚΚΕ, την Κυριακή 3 του Δεκέμβρη, στην κατάμεστη αίθουσα συνεδριάσεων του Διοικητήριου Βοιωτίας.
Με ομιλητή τον Κώστα Μπάτσικα, μέλος της ΚΕ του κόμματος, η τοπική οργάνωση του ΚΚΕ, τίμησε τα εκατό χρόνια που πέρασαν από την μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση του ’17, που συντάραξε τον κόσμο και έκανε τον καπιταλισμό να τρέμει την, μέχρι τότε, περιφρονημένη δύναμη της εργατικής τάξης. Δύναμη που απέδειξε ότι, με οργάνωση και αφοσίωση πάνω στο ξεκάθαρο δρόμο που χάραξαν οι πρωτοπόροι μπολσεβίκοι, ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος.
Μετά την ομιλία, η εκδήλωση συνεχίστηκε με μια πλούσια μουσικο-θεατρική παράσταση της ιστορικής διαδρομής των γεγονότων του τελευταίου αιώνα, που σχεδιάστηκε, σκηνοθετήθηκε και παρουσιάστηκε από μέλη και φίλους του κόμματος δείχνοντας, με το μεράκι τους, την δημιουργική και αισθητική πλευρά της εργατικής τάξης.
.
