Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε, στη Ν. Αρτάκη Εύβοιας, το Εργατικό Φεστιβάλ που διοργάνωσαν οι Κομματικές Οργανώσεις Χαλκίδας του ΚΚΕ το Σάββατο 30 Ιούνη, με σύνθημα: «Έλληνες και μετανάστες εργάτες ενωμένοι, ενάντια στον καπιταλισμό που γεννά φτώχεια – μετανάστευση, πολέμους – προσφυγιά. Για την εξουσία των εργατών, το σοσιαλισμό!». Μια εκδήλωση που εντάσσεται στην πολύμορφη δραστηριότητα που αναπτύσσεται για τη μεγάλη επέτειο της συμπλήρωσης των 100 χρόνων του ΚΚΕ. Κεντρικός ομιλητής στη μεγάλη συγκέντρωση ήταν ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. (Διαβάστε παρακάτω την ομιλία του)
Στη μεγάλη αυτή γιορτή έδωσαν το «παρών» εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες, από δεκάδες εργοστάσια της βιομηχανικής ζώνης, εργάτες γης και άλλοι εργατοϋπάλληλοι της περιοχής μαζί με τις οικογένειές τους.
Το Φεστιβάλ ξεκίνησε με παράσταση μαγείας από τον ταχυδακτυλουργό Πρωτέα, στον παιδότοπο που είχε διαμορφωθεί και συνέχισε τη λειτουργία του με παιχνίδι «Ενάντια στον πόλεμο, μαθαίνουμε την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες» και καλλιτεχνικό εργαστήρι.
Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε ένα πρωτότυπο μουσικό – αφηγηματικό αφιέρωμα για τη Μικρασιατική Καταστροφή και την προσφυγιά, που επιμελήθηκε ομάδα μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Το αφιέρωμα ανέδειξε την αιτία των πολέμων και της προσφυγιάς μέσα από την ιστορική εμπειρία της μικρασιατικής εκστρατείας μέχρι και σήμερα, τη συμβολή του ΚΚΕ για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών τις δεκαετίες του 1920 και 1930 στην περιοχή της Νέας Αρτάκης, τη συμμετοχή πολλών από αυτούς στην ΕΑΜική Αντίσταση τη δεκαετία του 1940.
Στη συνέχεια, χαιρετισμό 
απηύθυνε εκ μέρους των μεταναστών ο Χαλίντ Χουσεΐν, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο «Ζούρα», ο οποίος είπε: «Οι μετανάστες εργάτες συνυπάρχουμε με τους Έλληνες συναδέλφους μας. Δουλεύουμε μαζί στα ίδια εργοστάσια, στα ίδια χωράφια, στις ίδιες επιχειρήσεις. Εκεί που τα αφεντικά εκμεταλλεύονται όλους τους εργάτες, ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρησκεία, χρώμα. Εκεί που πραγματικά ως εργάτες καταλαβαίνουμε πως δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Οι Έλληνες και οι μετανάστες εργάτες έχουμε κοινό εχθρό: Τον καπιταλισμό! Είναι το σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά. Έχουμε όμως και ένα μεγάλο στήριγμα: Το ΚΚΕ! Ξέρουμε πως μπορούμε να εμπιστευτούμε το ΚΚΕ, το κόμμα των εργατών. Γιατί όλη του η δράση, εδώ και 100 χρόνια, είναι για τα δικά μας δικαιώματα. Για να ζήσουν οι εργάτες καλύτερα! Οι μετανάστες εργάτες πρέπει να είναι δίπλα στο ΚΚΕ που παλεύει για μια καινούρια κοινωνία, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Σε αυτή την κοινωνία θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα και θα ζήσουμε ειρηνικά και αδελφωμένοι όλοι οι εργάτες, μετανάστες και Έλληνες!».
Αργότερα, την εκδήλωση χαιρέτησε Σύρος μετανάστης από τον καταυλισμό της Ριτσώνας.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, δεκάδες μετανάστες εργάτες γράφτηκαν στα ταξικά Σωματεία της περιοχής, στον ειδικό χώρο που είχε διαμορφωθεί.
Στο μπαρ που λειτουργούσε στο χώρο, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν εδέσματα από Ελλάδα, Ινδία και Πακιστάν, που ετοίμασαν εθελοντικά Έλληνες και μετανάστες φίλοι του Κόμματος.
Αμέσως μετά την κεντρική ομιλία, τη «σκυτάλη» πήρε το ινδικό συγκρότημα «Dj Desi Beat Ratu Greece musical Group & Virsa Punjab Dadhol players» που ξεσήκωσε με τη μουσική του Έλληνες και μετανάστες. Σύροι πρόσφυγες που διαμένουν στον καταυλισμό της Ριτσώνας παρουσίασαν χορευτικές επιδείξεις και το πρόγραμμα έκλεισε με λαϊκό γλέντι
.
Ομιλία του Γ. Μαρίνου στο Εργατικό Φεστιβάλ στην Αρτάκη
Κεντρικός ομιλητής στη συγκέντρωση στο Εργατικό Φεστιβάλ, στη Ν. Αρτάκη, ήταν ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στην ομιλία του τόνισε:
«Χαιρετίζουμε θερμά τους Έλληνες και τους μετανάστες εργάτες και θέλουμε να τονίσουμε ότι το Εργατικό Φεστιβάλ, η διεθνιστική αυτή συνάντηση στέλνει πολλά μηνύματα και αποδεικνύει ότι μέσα στους αγώνες, με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του υπηρέτες, μπορούν να συναντιώνται οι εργάτες και οι εργάτριες, να γνωρίζουν καλύτερα το ΚΚΕ και να παλεύουν μαζί του για την κοινή μας υπόθεση.
Το βήματα που έχουν κάνει οι μετανάστες εργάτες που αγωνίζονται με τα ταξικά συνδικάτα και αυτοί που είναι εδώ σήμερα, μπορούν να λειτουργήσουν ως παράδειγμα και για άλλους συναδέλφους που υποφέρουν, όπως δείχνουν πολλές εμπειρίες, όπως αυτή στη Μανωλάδα, που ζουν και δουλεύουν οι εργάτες γης σε τραγικές συνθήκες, κάτω από την μπότα της εργοδοσίας, μπροστά στα μάτια των κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών.
Το ΚΚΕ γεννήθηκε, μεγάλωσε και βαδίζει σε μια ηρωική πορεία 100 χρόνων, τηρώντας βασικές, δοκιμασμένες αρχές που ενώνουν τους εργάτες, τους ταπεινούς και καταφρονημένους ενάντια στον αντίπαλο, στο κεφάλαιο και την εξουσία του, καλλιεργώντας το διεθνισμό, την αλληλεγγύη.
Το ΚΚΕ, από το 1918 που ιδρύθηκε, πέρασε πολλές μπόρες, πολέμους, δικτατορίες, έδωσε ένοπλους αγώνες, συγκρούστηκε με όλες τις μορφές πάλης με την αστική τάξη, με ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και στάθηκε όρθιο, συνεχίζοντας τον αγώνα μαζί με το λαό.
Στις συγκρούσεις αυτές, χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες σκοτώθηκαν την ώρα της μάχης, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν με το κεφάλι ψηλά, το ΚΚΕ επέδειξε μεγάλη αντοχή, γιατί έχει βαθιά πίστη στο δίκιο της εργατικής τάξης και στα υψηλά ιδανικά του κομμουνισμού.
Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, το Κόμμα μας έβαλε τη σφραγίδα του στα εργατικά – λαϊκά αιτήματα, ανέδειξε τις λαϊκές ανάγκες και άνοιξε δρόμους για το 8ωρο, την Κοινωνική Ασφάλιση, για δωρεάν Παιδεία και Υγεία, για τη χειραφέτηση των γυναικών και τόσα άλλα ζητήματα που έχουν μεγάλη σημασία.
Στη δεκαετία του 1920 αντιτάχθηκε στη λεγόμενη “μεγάλη ιδέα”, στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή και στην εμπλοκή της αστικής τάξης στη Μικρασιατική εκστρατεία και μετά το διωγμό της Σμύρνης και των άλλων περιοχών, αγκάλιασε τους πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα, τους στήριξε και συνέβαλε να ενταχθούν στο εργατικό κίνημα.
Έτσι έγινε και εδώ στη Νέα Αρτάκη. Οι κομμουνιστές μπήκαν μπροστά στην οργάνωση της επιβίωσης απέναντι στις άθλιες συνθήκες εγκατάστασης των προσφύγων, ανέδειξαν την πραγματική αιτία του ξεριζωμού, που ήταν οι στόχοι της αστικής τάξης της Ελλάδας να κερδίσει νέες αγορές, με τη στήριξη των δυνάμεων της Αντάντ, πυροδοτώντας τη σφαγή. Η ίδια αιτία, το κυνήγι του κέρδους, ήταν που στο πρόσωπο των προσφύγων, οι ντόπιοι εκμεταλλευτές βρήκαν την ευκαιρία να πλουτίσουν, αξιοποιώντας τους ως φθηνό εργατικό δυναμικό, όπως γλαφυρά παρακολουθήσαμε στο αφιέρωμα που προηγήθηκε.
Αυτή η κατάσταση γεννά την ανάγκη της οργάνωσης των εργαζομένων, που στη Ν. Αρτάκη εκφράστηκε στη μεγάλη νικηφόρα απεργία των αλλιεργατών τη δεκαετία του ’30, με μπροστάρηδες και οργανωτές και πάλι τους κομμουνιστές.
Κάθε περίοδος και νέες ηρωικές σελίδες.
Η εργατική τάξη δοκιμάζεται μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, οργανώνεται, αποκτά πείρα, είναι η πρωτοπόρα τάξη στον αγώνα για την ανατροπή της σάπιας καπιταλιστικής κοινωνίας.
Οι Έλληνες και μετανάστες εργάτες έχουν δώσει σημαντικούς αγώνες στου Ζούρα και στις άλλες επιχειρήσεις, μαζί με το ΠΑΜΕ συγκρούονται με τους επιχειρηματίες, με τους εκμεταλλευτές και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους, με την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Μπορούμε να βάλουμε ακόμα πιο γερά θεμέλια για την αναγέννηση, την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, να ηττηθεί ο ρεφορμισμός, ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός που είναι “το σαράκι που τρώει τα σπλάχνα” του εργατικού κινήματος, στηρίζει το εκμεταλλευτικό σύστημα, υπηρετεί την μεγαλο-εργοδοσία, φορώντας εργατική μάσκα.
Με τη δύναμη αυτής της πείρας, τη γνώση των δυσκολιών και των αδυναμιών, μπορούν να γίνουν πολύ πιο ουσιαστικά βήματα για μαζικά, καλά οργανωμένα συνδικάτα με βάσεις στα εργοστάσια, σε όλους τους εργασιακούς χώρους, με ταξικό προσανατολισμό και ικανότητα κινητοποίησης δυνάμεων.
Υπάρχουν δυνατότητες να προχωρήσουμε πιο απαιτητικά, να δημιουργηθούν ρήγματα στα γκέτο των εργασιακών χώρων και να ακουστεί η πραγματική εργατική φωνή, να καταδικάσουμε την εργοδοτική τρομοκρατία, τον εργασιακό μεσαίωνα, τις άθλιες συνθήκες που οδηγούν σε εργατικά ατυχήματα – εγκλήματα, να νιώσουν οι καπιταλιστές την καυτή ανάσα της εργατικής τάξης
Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της έχουν τους δικούς τους μηχανισμούς για την επιβολή και τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης, αλλά και η εργατική τάξη έχει τα δικά της εργαλεία που επιβάλλεται να δυναμώσουν, να γίνουν πιο αποτελεσματικά στον αγώνα για την απελευθέρωση από τα καπιταλιστικά δεσμά.
Αυτό είναι υποχρέωση όλων μας. Ένας για όλους και όλοι για έναν…
Γνωρίζουμε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν ξεκινάει από την ίδια βάση σε κάθε χώρα, υπάρχουν ιστορικές διαφορές, ανισομετρία, διαφορετικές ταχύτητες. Έτσι λειτουργεί το ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Αλλά πρέπει να σκεφτούμε καλά:
- Τι διαπερνάει τις εξελίξεις στην Ελλάδα, στο Πακιστάν, την Ινδία, τη Σρι Λάνκα, την Αλβανία, αλλά και άλλα κράτη, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ευρώπης;
- Γιατί, ενώ αυξάνεται ο πλούτος των καπιταλιστών, παραμένει και αυξάνεται η φτώχεια της εργατικής τάξης, εκατομμύρια δεν έχουν δουλειά, στέγαση, Υγεία και Παιδεία;
Σε όλα τα κράτη βάζει τη σφραγίδα της η εξουσία του κεφαλαίου, η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στα οικονομικά εργαλεία, το κριτήριο του κέρδους.
Το Πακιστάν, η Ινδία, το Μπαγκλαντές διαθέτουν σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και έχουν μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες.
Η πλουτοκρατία και η αυλή της, περνάνε καλά, φτωχοί και πάμφωτοι είναι οι εργάτες και οι εργάτριες, τα λαϊκά στρώματα και τα παιδιά τους.
Λίγες χιλιάδες καπιταλιστών αρπάζουν τον πλούτο που παράγουν δισεκατομμύρια εργαζόμενοι και αυτή η οδυνηρή κατάσταση επιβάλλεται να τελειώσει με εργαλείο την ταξική πάλη, την πάλη της εργατικής τάξης σε κάθε χώρα.
Το εργατικό κίνημα δεν αναπτύσσεται με τους ίδιους ρυθμούς σε όλο τον κόσμο, αλλά και εδώ πρέπει να σκεφτούμε:
- Τι διαπερνά την εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο;
Τη διαπερνά σαν κόκκινη κλωστή η ταξική της θέση, το καθήκον της οργάνωσης, η ανάγκη να παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και να συντονίζει τη δράση της, να αναπτύσσει τη διεθνιστική αλληλεγγύη, όπου και αν βρίσκεται.
- Τι συναντάμε στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς;
Η μεγαλο-εργοδοσία, το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί τους εκφοβίζουν, εκβιάζουν με την απειλή της απόλυσης, εκμεταλλεύονται την ανάγκη για το μεροκάματο, την ανασφάλεια.
Υπάρχει απάντηση, η οργάνωση στα Σωματεία, η ισχυροποίηση των ταξικών Συνδικάτων του ΠΑΜΕ, η κοινή πάλη Ελλήνων και μεταναστών, ώστε να φτάσουν οι εργάτες να παλεύουν σαν μια γροθιά και να διεκδικούν το δίκιο τους.
Η υποχώρηση οδηγεί σε χειροτέρευση της κατάστασης και τα παραδείγματα είναι πολλά. Σε εργοστάσια της περιοχής, στη βιομηχανική ζώνη, σε άλλες επιχειρήσεις, οι εργάτες έμειναν απλήρωτοι, έδειξαν ανοχή και όχι μόνο δεν πληρώθηκαν ποτέ, αλλά τ’ αφεντικά τούς πέταξαν από τη δουλειά.
Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Με την ταξική πάλη κατακτήθηκε το 8ωρο και όλα τα δικαιώματα, με κόπο και θυσίες σε αναμέτρηση με ισχυρούς αντιπάλους και αυτό είναι ιστορικό δίδαγμα.
Η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της και μεταξύ αυτών τα μαντρόσκυλα των αφεντικών, οι ρατσιστές, οι φασίστες εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, παίζουν με την ανεργία των Ελλήνων εργατών, πιάνονται από τις εθνικές καταβολές και τις θρησκευτικές αντιλήψεις, καλλιεργούν το διαχωρισμό, τη διάσπαση της εργατικής τάξης.
Η απάντηση πρέπει να είναι πολύ σκληρή. Καμιά ανοχή στο ρατσισμό και τις διακρίσεις. Δουλειά για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και πάλη για την απελευθέρωσή της από τους δυνάστες της. Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να απομονώσει, να γονατίσει τις ναζιστικές συμμορίες.
Οι αντίπαλοι, οι εχθροί των εργατών λένε στους παραγωγούς του πλούτου ότι “δεν γίνεται τίποτα”, “ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος”, “σκύψτε το κεφάλι”.
Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα.
Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη και μπορεί να σπάσει τα δεσμά, να ανατρέψει μαζί με τους συμμάχους της την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να χτίσει τη νέα σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία. Αυτή είναι η ιστορική της αποστολή στην εποχή μας, σε όλες τις χώρες.
Ό,τι βλέπουμε γύρω μας είναι έργο της εργατικής τάξης, αυτή παράγει τον πλούτο, τον δικαιούται και επιβάλλεται να τον διεκδικήσει. Αυτό είναι το σύγχρονο στις μέρες μας.
Ένα καλά οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα και η Κοινωνική Συμμαχία με τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, με ισχυρό ΚΚΕ, θα ανεβάσει ψηλά την ταξική πάλη.
Μόνο η εργατική εξουσία, η κοινωνικοποίηση των οικονομικών εργαλείων, των μέσων παραγωγής, που θα αναπτύσσονται μελετημένα με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, αξιοποιώντας τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας, μπορεί να δώσει τη λύση.
Να το σκεφθεί ο κάθε εργάτης, η κάθε εργάτρια.
Ο ορυκτός πλούτος, τα εργοστάσια, οι Μεταφορές, οι Τηλεπικοινωνίες, το Εμπόριο, η γη στα χέρια της εργατικής τάξης, λαϊκή περιουσία, με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος.
Μόνο έτσι θα απαλλαχθούν οι εργαζόμενοι από την εκμετάλλευση και την ανεργία, θα εξασφαλιστεί το δικαίωμα δουλειάς για όλους και δωρεάν, αναβαθμισμένες κοινωνικές υπηρεσίες.
Αυτό έχει επιβεβαιωθεί στην πράξη, αυτό επιβεβαίωσαν οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες, που μέσα σε σύντομο ιστορικά χρόνο έλυσε προβλήματα που δεν μπορεί να λύσει ο καπιταλισμός για αιώνες.
Οι αντεπαναστατικές ανατροπές που έγιναν από μεγάλα λάθη, δεν μπορούν να διαγράψουν τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Οι εργάτες και οι εργάτριες σε όλο τον κόσμο έχουν τη μεγάλη ευθύνη να πρωτοστατήσουν για να χτιστούν γερά Κομμουνιστικά Κόμματα, με ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη, με επαναστατική στρατηγική και γερές οργανώσεις, με ισχυρές βάσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα και ικανά να συγκρούονται με την αστική τάξη, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις της, να παλεύουν για την ανατροπή του καπιταλισμού, για τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία».