Συνέντευξη στην εκπομπή «Ακραία Φαινόμενα» της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, παραχώρησε το πρωί του Σαββάτου 22 Φλεβάρη, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:
Πώς τα παρακολουθείτε τα πράγματα; Εμείς ξεκινήσαμε με την Novartis, όπως είδατε πριν, κάναμε ένα ζέσταμα. Έχετε έτσι, μία θέση πολύ διατυπωμένη, για πείτε μας λίγο με τα νέα δεδομένα.
Κανονικά, η έρευνα έπρεπε να πάει και πρέπει να πάει σε βάθος, για να αποκαλυφθούν όλα τα πραγματικά γεγονότα και οι ευθύνες, γιατί προφανώς υπάρχουν ευθύνες, μικρότερες ή μεγαλύτερες δεν έχει σημασία, δεν είμαστε εμείς η Εξεταστική Επιτροπή και το Δικαστήριο εδώ. Όμως, οι διαδικασίες όπως γίνονται τελικά, δείχνουν ότι ήδη όλη αυτή η κατάσταση πάει προς εκφυλισμό. Εμείς έχουμε πει ότι για να υπάρξει πραγματική εξέταση των μαρτύρων πρέπει να αποκαλυφθούν με τα ονόματά τους, πρέπει να μιλήσουν κανονικά, να εξεταστούν από την Επιτροπή της Βουλής και να πάρει η όλη διαδικασία το δρόμο της.
Είστε οι πρώτοι που είπατε να βγουν ουσιαστικά οι κουκούλες από τους μάρτυρες.
Ναι, και μάλιστα το λέμε κι από την πρώτη στιγμή που ψηφίστηκε αυτός ο νόμος.
Τι λέτε δηλαδή να βγουν οι κουκούλες για να τελειώνουμε;
Από την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός ο κύριος Σημίτης, που ψήφισε τότε τον νόμο για τις «κουκούλες», τους προστατευόμενους μάρτυρες, τον “τρομονόμο”, τον γνωστό νόμο για την τρομοκρατία και μετά που εξελίχθηκε αυτός ο νόμος επί κυβέρνησης του κυρίου Σαμαρά και έβαλε το ζήτημα να επεκταθεί και στα οικονομικά σκάνδαλα, εμείς είχαμε από την αρχή τη θέση ότι έτσι δεν προστατεύονται οι μάρτυρες. Είναι άλλο η προστασία των μαρτύρων που είναι απαραίτητη, αλλά αυτή γίνεται μόνο με την επωνυμία, με τη δημοσιότητα και με την ευθύνη που έχει η αστυνομία, οι υπηρεσίες, οι αρχές να προστατεύουν αυτούς τους μάρτυρες. Γιατί εδώ που τα λέμε τώρα δεν είναι και άγνωστοι. Αυτοί που πλήττονται από τις μαρτυρίες τους, για παράδειγμα πιθανόν τους ξέρουν, όπως τους ξέρουν και οι διάφοροι μηχανισμοί, οι διάφορες υπηρεσίες, αυτά είναι κοινά μυστικά.
Εδώ, όμως επειδή δεν ξέρω τι είναι κοινό μυστικό…
Όχι. Εγώ λέω ότι είναι κοινό μυστικό, δε λέω ότι το ξέρετε ούτε εσείς, ούτε εγώ, πολιτική είναι η εκτίμηση.
Κι εγώ ακούω πράγματα στην πολιτικοδημοσιογραφική πιάτσα που κυκλοφορούν, αλλά εδώ τίθεται ένα ερώτημα. Αυτοί οι μάρτυρες έχουν εισφέρει συγκεκριμένα πράγματα στη διαδικασία. Εξ’ αυτών πολλά δεν έχουν τεκμηριωθεί. Και από εκεί εσείς παίρνετε αφορμή και λέτε ότι πρέπει να βγουν οι κουκούλες;
Ξαναλέω, και από αυτό, αλλά και από την όλη διαδικασία. Διότι η ίδια η ύπαρξη αυτού του νόμου, με τις «κουκούλες» για παράδειγμα, οδηγεί στο να δημιουργούνται βάσιμα ερωτηματικά και στην κοινή γνώμη, αλλά και στους δικαστές, στη Βουλή, μιας και η διαδικασία είναι στη Βουλή ότι κάτι τρέχει και πρέπει αυτό να είναι καθαρό, να μην υπάρχει καμιά μαύρη κηλίδα, για παράδειγμα, έτσι ώστε να δικαστούν αύριο ή να κατηγορηθούν αθώοι άνθρωποι κλπ.
Ως κράτος είμαστε ικανοί να προστατεύσουμε μάρτυρες από το ανάποδο πια, πέρα από αυτή την υπόθεση και σε αυτήν την υπόθεση, εάν ειπωθεί κάτι, κάποιοι έχουν πει: “Φοβόμαστε για τη ζωή μας”. Μπορούμε να τους προστατεύσουμε;
Κατά την άποψή μας, μόνο έτσι προστατεύονται δημόσια, με τη δημοσιότητα, με την επωνυμία και βέβαια με τα απαραίτητα μέτρα που μπορεί να πάρει το κράτος.
Ναι, αλλά σου λέει για παράδειγμα αυτό που λέει και ο Δημήτρης, ότι άμα βγω μετά θα με ταράξουν στις μηνύσεις προσωποπαγώς. Τι θα κάνουμε τώρα; Θα με ταράξουν με μία λογική αποτρεπτική.
Μα εδώ κατηγορούνται άνθρωποι. Και μάλιστα λένε ότι κατηγορούνται και άδικα. Εγώ δεν ξέρω πόση αδικία….
Εσείς τι πιστεύετε; Θα αποκαλυφθεί τίποτα;
Έχει αποκαλυφθεί ποτέ; Από τέτοιες εξεταστικές επιτροπές τίποτε. Ακόμη κι αυτές που πήγαν στα Δικαστήρια, τελικά είδατε που κατέληξαν…
Είναι για τον κύριο Παπαγγελόπουλο, δεν είναι για την ουσία της υπόθεσης.
Συνήθως, τίποτα δεν αποκαλύπτεται. Κοιτάξτε να δείτε τώρα, για να μιλήσουμε για την ουσία, γιατί μπερδεύεται ο κόσμος με τα νομικίστικα τερτίπια κλπ. Η ευθύνη είναι των κυβερνήσεων και των εκάστοτε υπουργών Δικαιοσύνης, οι οποίοι κατά την άποψη του ΚΚΕ είτε ανοιχτά, είτε καλυμμένα παρεμβαίνουν πολιτικά. Κι αυτό ξεκινάει από το γεγονός ότι δεν δέχονται την πρόταση των Δικαστών, των Εισαγγελέων, των Δικηγόρων να εκλέγουν οι ίδιοι την ηγεσία της δικαιοσύνης. Όταν μια κυβέρνηση διορίζει τη δικαιοσύνη είναι λογικό και επόμενο, να μην έχει καμιά αμφιβολία κανείς που μας ακούει αυτή τη στιγμή εδώ, ότι παρεμβαίνει. Παρεμβαίνει πολιτικά, βάζει αυτόν που θεωρεί ο ίδιος ότι μπορεί να του κάνει καλύτερα τη δουλειά. Ξέρουμε πως γίνονται αυτά και δεν υπάρχει περίπτωση να μην σηκώνει το τηλέφωνο, να μην τον πιέζει για μια υπόθεση που τον αφορά. Αυτό το έκανε μάλλον και ο κύριος Παπαγγελόπουλος, κατά την άποψή μου και οι προηγούμενοι υπουργοί Δικαιοσύνης, όλοι. Δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφορά και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όσους κυβέρνησαν. Άρα, λοιπόν, εκεί είναι η ουσία του ζητήματος. Πρέπει να αλλάξει ο νόμος, πρέπει η ηγεσία της Δικαιοσύνης να εκλέγεται από τους Δικαστές. Όχι βέβαια ότι λύνεται ολοσχερώς το πρόβλημα της παρέμβασης ή της μη παρέμβασης. Όμως, είναι κάποιες προϋποθέσεις να πεις ένα το κρατούμενο, εκλέγεται η δικαιοσύνη έχουν ευθύνη οι ίδιοι, ποια είναι η ηγεσία τους και άρα μπορούν να αποτρέψουν οποιαδήποτε παρέμβαση. Είναι μετά το ζήτημα του ήθους, της εντιμότητας του καθένα, του δικαστικού λειτουργού που έχει δώσει και όρκο.
Είναι κατανοητή η θέση του ΚΚΕ, απλά εγώ σας ρωτούσα και επέμενα, διότι πολλοί από τα πρόσωπα που μπήκαν στο κάδρο έλεγαν ότι αυτό ήταν μία υπόθεση η οποία εμφανίστηκε και ήταν “made in Maximou”. Γι’ αυτό το λέω.
Αυτό μένει να αποδειχθεί. Αυτό είναι μία πολιτική εκτίμηση, πιθανόν αυτών που την λένε. Το ζήτημα είναι να αποδειχθεί, γιατί βεβαίως σε κάθε περίπτωση ένας υπουργός, φαντάζομαι όλοι μας πιστεύουμε δεn ενεργεί αυτοβούλως ή αν ενεργήσει σε κάποιο ζήτημα αυτοβούλως, θα υπάρχει ένας πρωθυπουργός, ένας πολιτικός προϊστάμενος που θα του τραβήξει το αυτί.
Εδώ, όμως, υπάρχει θέμα. Δηλαδή, εντάξει έχετε μία καθαρή θέση που λέει, πρώτον: «Bγάλτε τις κουκούλες να ξεμπλέξουμε, να δούμε τι γίνεται» και δεύτερον: ότι «Aυτός ο νόμος είναι από τη βάση του παράνομος, παράλογος και προβληματικός». Αλλά εδώ πέρα κατηγορούνται άνθρωποι που θα μπούνε φυλακή. Δεν είναι παίξε γέλασε. Ακόμη κι αν είναι ο Γεωργιάδης, που εσύ λες τώρα ο Γεωργιάδης ή όποιος και να ναι ή ο Λοβέρδος είναι θέμα. Ο άλλος θα μπει μέσα, δεν είναι απλό πράγμα και καμιά φορά εξανίστανται και φωνάζουν και ουρλιάζουνε. Αν μπεις στη θέση τους μπορεί να πεις ότι κι εγώ τα ίδια θα έκανα. Με τον ίδιο τρόπο.
Γι’ αυτό και λέμε ότι η Εξεταστική Επιτροπή έπρεπε να πάει σε βάθος την υπόθεση. Γι’ αυτό και λέμε ότι έπρεπε να βγουν οι «κουκούλες» και να γίνει εξέταση των μαρτύρων. Γι’ αυτό και λέμε ότι δεν θα συνεργήσουμε, θα δούμε την πορεία εξέλιξης αυτή την εβδομάδα. Δεν θα συνεργήσουμε μέχρι τέλος σε αυτήν την κοροϊδία τελικά της Εξεταστικής Επιτροπής.
Θα αποχωρήσετε;
Δεν αποκλείουμε τίποτα, το ‘χουμε πει από την αρχή αυτό.
Θα πάτε στην Εξέταση;
Το αν θα πάμε θα το δούμε με βάση τους συγκεκριμένους όρους, που θέτουμε.
Εάν μιλάμε για προσπάθεια δίωξης πολιτικών αντιπάλων. Είναι το σενάριο που μένει ανοιχτό, αυτό για το οποίο μπαίνει στο κάδρο ο κύριος Παπαγγελόπουλος. Εάν δεν μπορεί κάποιος, βεβαίως να μην υποθέσει ότι όλα αυτά θα μπορούσε να έχουν γίνει και σε συνεννόηση με τον κύριο Τσίπρα, για κάποιους θα μπορούσε να ‘χε γίνει κάπως αλλιώς. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η υπόθεση; Είναι εικασία σ’ αυτή την φάση αλλά είναι κάτι το οποίο είναι ένα ανοιχτό ενδεχόμενο.
Να σας πω το εξής. Πάλι νομίζω ότι δεν θα βγει τίποτα. Διότι το πραγματικό πρόβλημα, η ουσία του ζητήματος, είναι το πώς τελικά ενεργεί η πολιτεία και τελικά τι αποτελέσματα έχει σε όλα αυτά τα ζητήματα. Η ουσία του προβλήματος του σκανδάλου της Novartis είναι η εμπορευματοποίηση του φαρμάκου. Είναι τα ανταγωνιστικά συμφέροντα που έχουν για τις τιμές τους φαρμάκου, για την προώθηση των προϊόντων τους οι διάφορες εταιρίες, οι πολυεθνικές, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, εγχώριοι ξένοι δεν έχει σημασία. Κι αυτό δεν συζητιέται. Κι αυτό χρειάζεται άλλη πολιτική. Χρειάζεται διαφορετικά να αντιμετωπίσεις όλο αυτό το πλέγμα, που λέμε, της δημόσιας υγείας, του φαρμάκου, της φαρμακευτικής δαπάνης.
Ε, τόσα χρόνια, πέντε χρόνια Αριστερά δεν έκανε τίποτα.
Μα ποια Αριστερά; Αυτή είναι η «Αριστερά της Δεξιάς», η «Δεξιά της Αριστεράς» και πάει λέγοντας. Άντε τώρα να μην μπερδεύουμε τον κόσμο. Η πράξη των κυβερνώντων ήταν αντίστοιχη με την πράξη των προηγούμενων. Δεν αντιμετώπισαν την ιδιωτικοποίηση της υγείας, δεν αντιμετώπισαν τα μεγάλα συμφέροντα. Αντίθετα, συντάχθηκαν με αυτά. Δεν έχει σημασία αν ο ένας συντάχθηκε με τα μεν και ο άλλος με τα δε συμφέροντα.
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ΠΑΣΟΚ πάλι. Τώρα είναι σοσιαλδημοκράτες.
Σύμφωνοι. Είναι συνεπής με αυτό που πιστεύει και με αυτό που έκανε.
Και με τους αρμούς τι γίνεται; Εσείς που έχετε τώρα την εργατική τάξη με τους μπετατζήδες, μπογιατζήδες και συναφή επαγγέλματα έχετε οργανική σχέση ως κόμμα εκείνο με τους αρμούς της εξουσίας πώς θα τους ελέγξουνε;
Δεν ελέγχονται οι αρμοί και το ξέρουν κι αυτοί πολύ καλά. Αν υποθέσουμε κι εγώ υποθέτω ότι ήξερε ο κύριος Τσίπρας τι έλεγε, για παράδειγμα σκεφτόταν πώς μπορεί να ελέγξει τους αρμούς της εξουσίας, που όπως λέγεται, ένας αρμός προφανώς είναι η Δικαιοσύνη. Αυτό που συζητάγαμε πριν. Πώς θα ελεγχθεί αυτό όταν τον διορίζεις εσύ ή όταν τον διορίζει ο επόμενος;
Ο ίδιος βέβαια είπε ότι αναφερόταν στην εκτελεστική εξουσία κύριε Γραμματέα. Τι λέτε για αυτό;
Πώς θα ελέγξεις τους αρμούς της εξουσίας που λέγονται για παράδειγμα «Μέσα Ενημέρωσης»; Όταν πάλι είναι σε οικονομικά ιδιωτικά συμφέροντα και μάλιστα ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Ή θα κάνεις παρέμβαση ως κράτος, ως κυβέρνηση, με βάση τις δικές σου απόψεις για να επιβάλλεις κάτι, κάτι που γίνεται στην πράξη για να μπορέσεις να περάσεις τη δική σου προπαγάνδα, από τα Μέσα Ενημέρωσης και άρα κάπως να τα έχεις καλά με τον ιδιοκτήτη του Μέσου Ενημέρωσης, γιατί άμα είσαι και αντίπαλος και συγκρούεσαι και πας και τον βγάζεις στην σέντρα όλη την ώρα ή δεν του δίνεις αυτά που ζητάει. Αυτό γίνεται με όλες τις κυβερνήσεις. Υπάρχουν κι άλλοι αρμοί, υπάρχει η ΕΕ, που έχει μηχανισμούς, υπάρχει το ΝΑΤΟ και οι βάσεις του που έχουν μηχανισμούς.
Καλά, δεν νομίζουμε ότι έφτασε ως εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ναι, αλλά όταν λες αρμούς της εξουσίας πιάνεις όλους τους αρμούς.
Ο ίδιος είπε ότι εννοούσε τους εκτελεστικούς. Αναγκάστηκε σε μία διευκρίνηση της δεύτερης μέρας της τοποθέτησής του είπε ότι πρόκειται για την εκτελεστική εξουσία. Αν είναι έτσι, αυτό δεν συμβαίνει διαχρονικά με όλες τις κυβερνήσεις; Όπως και ενδεχομένως και με τη ΝΔ πριν ή τώρα; Όλες οι κυβερνήσεις δεν επιδιώκουν το ίδιο;
Αυτό ακριβώς σας είπα πριν. Εφόσον υπάρχει αυτό θεσμικό πλαίσιο, υπάρχουν αυτές οι πολιτικές επιλογές, υπάρχει αυτή η συγκεκριμένη υπηρέτηση συγκεκριμένων μεγάλων οικονομικών συμφερόντων είναι επόμενο να μην μπορείς να τα βάλεις με την ουσία αυτών των αρμών που είναι αντιλαϊκή. Άρα, μόνο τους γκρεμίζεις, λέμε εμείς, τους αλλάζεις εκ βάθρων, αυτή είναι η άποψή μας.
Για πείτε μας, με το μεταναστευτικό τι βλέπετε και με τον Ερντογάν; Θα έχουμε περιπέτεια; Τι προβλέπετε;
Μα, ήδη έχουμε μπει σε μεγάλη περιπέτεια. Ο Ερντογάν και η τούρκικη γενικά άρχουσα τάξη αυτό που έχει προγραμματίσει να κάνει, αυτό που έχει σχεδιάσει να κάνει, θα το κάνει. Τουλάχιστον αυτήν την εμπειρία έχουμε. Άρα, λοιπόν, βήμα το βήμα θέλει να κατοχυρώσει πρώτα στη συνείδηση της διεθνούς κοινούς γνώμης, εδώ περιφερειακά, επίσης, αλλά και μέσα στη δική του χώρα και στη δική μας χώρα, ότι έχει κάποιες διεκδικήσεις, ότι έχει κάποιες, πιθανόν, θεμιτές διαφορές με την Ελλάδα, ότι κάποια ζητήματα είναι γκρίζα στα Αιγαίο και βεβαίως επειδή είναι τέτοια θάλασσα, η Μεσόγειος και το Αιγαίο, θα πρέπει να υπάρχει συνεκμετάλλευση. Κι αυτά τα βάζει στη συζήτηση.
Θα την κάνω την προβοκατόρικη ερώτηση. Άμα μας φέρουν δηλαδή το τρυπάνι στα δικά μας τα νερά, στη δική μας την ΑΟΖ, να το βουλιάξουμε, για να υπερασπιστούμε;
Το πρόβλημα είναι μέχρι να φτάσουμε εκεί πρέπει να εξηγήσουμε και να ξεκαθαρίσουμε τη δική μας άποψη. Δηλαδή εμείς ως λαός, ως ελληνική κοινωνία, ως ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα θα τα υπερασπιστούμε αυτά; Εμείς λέμε ότι θα τα υπερασπιστούμε. Το ζήτημα που τίθεται για παράδειγμα για συζήτηση και για αλλαγή Συνθηκών, όπως είναι η Συνθήκη της Λωζάνης ή άλλες Συνθήκες που αλλάζουν σύνορα de facto, μετά αν πας στη συζήτηση αυτή, θα το δεχτείς; Αυτά τα βάζει ο Ερντογάν. Άρα, εδώ πρέπει να είναι καθαρή η θέση μας.
Ακούστε να δείτε πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η ερώτηση, η οποία καταντάει να γίνεται δίλημμα. Και είναι επικίνδυνο το δίλημμα, όχι η ερώτηση, για να καταλαβαινόμαστε. Λοιπόν, το δίλημμα: για να αποφύγω ένα επεισόδιο, μικρότερο ή μεγαλύτερο, να πάω, να οδηγηθώ σε μία υποχώρηση, σε ένα απαράδεκτο συμβιβασμό για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και για παραχώρηση κάποιων κυριαρχικών δικαιωμάτων, για να δώσω κάτι στην Τουρκία, να σταματήσει να απειλεί, να διεκδικεί ή να παραβιάζει ΑΟΖ, σύνορα κλπ είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Διότι δεν σου εξασφαλίζει ειρήνη, δεν σου εξασφαλίζει φιλία, συνεργασία, διότι η συνεκμετάλλευση που θα ακολουθήσει, με την υποχώρηση και το συμβιβασμό σε κάποια κυριαρχικά δικαιώματα, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για μεγαλύτερη αντιπαράθεση. Οι ανταγωνισμοί που γίνονται εδώ δεν είναι να ‘χω λίγο μια βραχονησίδα, είναι μεγάλα ενεργειακά συμφέροντα, είναι οι δρόμοι μεταφοράς της ενέργειας, των εμπορευμάτων. Εδώ παίζουν μεγάλοι περιφερειακοί και διεθνείς παίκτες, εδώ ενδιαφέρονται οι ΗΠΑ, ενδιαφέρεται η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία δηλαδή πολύ μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, η Ρωσία, η Κίνα και βεβαίως ενδιαφέρεται και η Τουρκία, η Ελλάδα, το Ισραήλ, από δίπλα, η Αίγυπτος. Άλλοι, επίσης, περιφερειακοί παίκτες ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, που θέλουν να έχουν κομμάτι στη μοιρασιά αυτής της ενεργειακής πίτας. Άρα, λοιπόν, σε συνέχεια αυτή η συνεκμετάλλευση που μπορεί να σου φέρει εντός εισαγωγικών ειρήνη – εμείς την λέμε “ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών” – θα σου φέρει γενικότερες πολεμικές συγκρούσεις σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια, σε τρία χρόνια, γιατί τα ανταγωνιστικά συμφέροντα και οι αλλαγές των συνόρων δεν γίνονται με ειρηνικό τρόπο και με διαπραγμάτευση.
Με αφορμή αυτή την ιστορία μπαίνει και το προσφυγικό στη μέση. Εσείς τώρα τι λέτε δηλαδή για το προσφυγικό, να φύγουν από τα νησιά οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που είναι εκεί, οι άνθρωποι τελοσπάντων αυτοί, να τους πάνε στο εσωτερικό; Τι να κάνουν; Μιλάνε και για ακατοίκητα νησιά.
Στα νησιά του Αιγαίου δεν πρέπει να υπάρχει κανένα hot spot, έτσι όπως είναι σήμερα ανοιχτής μορφής. Στα νησιά του Αιγαίου, επίσης, δεν πρέπει να δημιουργηθεί καμιά κλειστή δομή, όπου θα σημάνει διπλό εγκλωβισμό. Εκεί θα μείνουν χιλιάδες άνθρωποι μέσα στις φυλακές, θα είναι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, στο νησί και θα είναι και φυλακισμένοι. Αυτά είναι αδιέξοδα. Άρα, ένα ζήτημα είναι από το Αιγαίο, από τα νησιά μας πρέπει να φύγουν, λέω με τη σειρά τη σκέψη μας, για να καταλαβαίνει και ο κόσμος ποια είναι η πρόταση του ΚΚΕ. Το να μοιραστούν στην ηπειρωτική χώρα, σε διάφορες δομές σε όλη την Ελλάδα, ανοιχτές δομές, εμείς το συνδυάζουμε με συγκεκριμένες διαδικασίες, που σημαίνει άμεσα πρόσληψη χιλιάδων ανθρώπων, προσωπικού, μεταφραστών, διοικητικών, όλων αυτών, υγειονομικών. Γιατί βλέπεις τώρα 5.000 άνθρωποι εξυπηρετούνται από δύο γιατρούς και τρεις νοσηλευτές. Ταυτόχρονα αυτό τι δημιουργεί; Ασκείς πίεση. Εμείς λέμε ότι θα πρέπει να υπάρξει καθαρή απόφαση, εφόσον βέβαια προϋπόθεση είναι να καταγγείλεις την Συμφωνία του Δουβλίνου που σε οδηγεί σε διπλό εγκλωβισμό στην Ελλάδα, λες: «εγώ φεύγω, δεν την αναγνωρίζω», και βάζεις ζήτημα για τη συνθήκη ΕΕ – Τουρκίας που είναι απαράδεκτη και είδατε σε τι μας έχει οδηγήσει. Και βεβαίως, στην ΕΕ να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση, γιατί είναι διαφορετικό. Κοιτάξτε να δείτε 300.000 πρόσφυγες στην Ελλάδα είναι φαινόμενο απαράδεκτο και επικίνδυνο και για τους ίδιους τους πρόσφυγες, τα θύματα αυτά των πολέμων, της φτώχειας και για τους Έλληνες, τους νησιώτες ή τους στεριανούς εδώ όλους εμάς. Άρα, λοιπόν, άλλο είναι οι 300.000 κατανεμημένοι σε 30 χώρες που σημαίνει ανάλογα και με τη δυναμική κάθε χώρας, 5.000 εδώ, 10.000 αλλού. Αυτό λέει η απλή λογική και είναι ζήτημα γιατί η ΕΕ στην οποία ορκίζονται όλα τα άλλα κόμματα, αυτή η Συμφωνία δεν προχωρά σε αυτό και τους εγκλωβίζει στην Ελλάδα. Εγκλωβίζει, γιατί ακριβώς θέλει η κάθε τέτοια δύναμη, το κάθε τέτοιο ιδιαίτερο συμφέρον να πιέζει σε πολλαπλές κατευθύνσεις και γι’ αυτά που λέγαμε πριν και για άλλα θέματα.
Τελευταία ερώτηση. Πώς την βλέπεις την κυβέρνηση Μητσοτάκη εφτά μήνες τώρα; Πώς την ψυχανεμίζεσαι; Και βάλτε μέσα και το ασφαλιστικό που κάνετε όλα αυτά, με το νόμο Βρούτση;
Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η διακυβέρνηση με τον κύριο Μητσοτάκη και τη ΝΔ έχουμε αλλεπάλληλα νομοθετήματα στη Βουλή, τα οποία στρέφονται ενάντια στο εργατικό, το λαϊκό συμφέρον.
Εντάξει, το ασφαλιστικό βοήθησε κάποιους.
Δεν είναι μόνο το ασφαλιστικό. Η συμφωνία του ασφαλιστικού είναι ανάμεσα στον νόμο Κατρούγκαλου και στον νόμο Βρούτση. Διορθώνει κάποια νομικά κενά που είχε ο νόμος Κατρούγκαλου, τον αποδέχεται σούμπιτο και τον προχωράει και παραπέρα. Αυτή είναι η ουσία. Γι’ αυτό τον λέμε νόμο Κατρούγκαλου – Βρούτση. Όπως είναι και ο νόμος για τον περιορισμό των απεργιακών συγκεντρώσεων, στις απεργίες, που ακολουθεί το συνδικαλιστικό νόμο, που είναι νόμος Βρούτση – Αχτσιόγλου. Άρα, λοιπόν, ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ίδια κατεύθυνση και βεβαίως πατώντας στα χνάρια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ προχωρά πιο καθαρά αν θέλετε και πιο γρήγορα από την προηγούμενη πολιτική της.
Πείτε μου, όταν κάνει το ΠΑΜΕ ή το ΚΚΕ συγκέντρωση θα πειθαρχήσει στο νόμο αυτόν;
Μα είναι δυνατόν να πειθαρχήσουμε; Είδατε προχθές. Η κορυφή της συγκέντρωσης είχε φτάσει στη Βουλή στο Σύνταγμα και το τέλος ήταν ακόμα στην Ομόνοια, ήταν όλη η Πανεπιστημίου. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου, που να πάει αυτός;