ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γ. ΜΑΡΙΝΟΥ ΣΤΟΝ “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ”: Οι πληγές του καπιταλισμού είναι αγιάτρευτες!

      Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γ. ΜΑΡΙΝΟΥ ΣΤΟΝ “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ”: Οι πληγές του καπιταλισμού είναι αγιάτρευτες!

Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να περάσει στην αντεπίθεση, να δυναμώσει ο αντιμονοπωλιακός – αντικαπιταλιστικός αγώνας για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για το Σοσιαλισμό!

Άρθρο του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ  και βουλευτή Εύβοιας, δημοσιεύεται στο «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», 2 – 3 Μάη.

“‘Ο,τι και να κάνουν οι απολογητές του καπιταλισμού, όσο κι αν προσπαθούν να υπερασπιστούν το σύστημα της εκμετάλλευσης, θα σπάνε τα μούτρα τους, γιατί το οικονομικό – κοινωνικό σύστημα αυτό, που στηρίζεται στην εξουσία των μονοπωλίων, στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και στο κριτήριο του κέρδους, έχει ξεπεράσει τα ιστορικά του όρια, η βαρβαρότητα προβάλλει μέσα από κάθε του πόρο, βασανίζει τους λαούς και τους βάζει συνεχώς σε μεγαλύτερους κινδύνους.

  1. Η πανδημία του κορονοϊού αποκάλυψε το τεράστιο μέγεθος της εμπορευματοποίησης και της χρόνιας υποχρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος Υγείας, την ανυπαρξία της πρόληψης και την αθλιότητα που επικρατεί στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα, τις μεγάλες ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία. Αυτό σημαδεύει την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και των προηγούμενων κυβερνήσεων και καταρρίπτει τους μύθους που καλλιεργούνται πολλά χρόνια για τα αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία κ.ά. στα οποία εκδηλώθηκαν πολύ οξυμένα προβλήματα.

Οι επιστημονικές – τεχνολογικές δυνατότητες είναι μεγάλες και αντικειμενικά υπήρχαν οι όροι να επιδειχθεί ετοιμότητα και πρόβλεψη, να είχαν προχωρήσει οι έρευνες για το εμβόλιο, για αποτελεσματικές θεραπευτικές αγωγές, αλλά το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους θέτει άλλες προτεραιότητες. Τα εκατομμύρια κρούσματα και οι 220.000 νεκροί μέχρι τώρα είναι τα θύματα ενός συστήματος που υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών ομίλων και συντρίβει τις λαϊκές ανάγκες στις συμπληγάδες της πολιτικής του «κόστους – οφέλους».

Ζούμε στον 21ο αιώνα, κι ενώ οι αστικές τάξεις και οι εκπρόσωποί τους καμαρώνουν για την 4η βιομηχανική επανάσταση, τα ψηφιακά δίκτυα, την τεχνητή νοημοσύνη και τη διαστημική, τα καπιταλιστικά κράτη δεν μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, σε αναπνευστήρες, μάσκες και γάντια!

  1. Στις συνθήκες της πανδημίας, στην Ελλάδα και στα άλλα καπιταλιστικά κράτη, εξελίσσεται ολομέτωπη επίθεση κατά των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων, η ανεργία χτυπάει «κόκκινο», γίνονται κανόνας η λεγόμενη «προσωρινή εργασία», η εκ περιτροπής απασχόληση, η εργασιακή ζούγκλα γίνεται πιο άγρια και επιχειρείται να χειραγωγηθούν λαϊκές δυνάμεις με επιδόματα φτώχειας, ενώ δίνονται τρισεκατομμύρια για τις ανάγκες των μονοπωλίων.

Λίγο μετά το πέρας της κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που εκδηλώθηκε το 2008, και εν μέσω μιας ασθενικής ανάπτυξης, οι αντιφάσεις του συστήματος γέννησαν τους όρους νέας καπιταλιστικής κρίσης, που βαθαίνει στις συνθήκες της πανδημίας. Στην ημερήσια διάταξη έχουν τεθεί εφιαλτικές πρακτικές για την παραπέρα μείωση μισθών και συντάξεων, κοινωνικών παροχών, ένταση της καταστολής, στο πλαίσιο μιας γενικότερης επίθεσης για να καθηλωθούν οι εργατικοί – λαϊκοί αγώνες, να δυναμώσει η καπιταλιστική εκμετάλλευση.

  1. Οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και η νέα καπιταλιστική κρίση τροφοδοτεί πιο επικίνδυνους ανταγωνισμούς. Την ώρα που οι λαοί βογκούν από τα μεγάλα προβλήματα και θρηνούν τους νεκρούς τους, τα καπιταλιστικά επιτελεία ελέγχουν τις δυνάμεις τους και προετοιμάζονται για νέους γύρους ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων.

Η στρατηγική που αποσκοπεί στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και αγορών, όχι μόνο δεν μπήκε σε καραντίνα, αλλά αντίθετα ενσωματώνει μέσα της αντιθέσεις που γέννησε η πανδημία. Κάθε ιμπεριαλιστικό μπλοκ παίρνει τα μέτρα του για να προωθήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων πιο επιθετικά.

Η «διπλωματία του κορονοϊού» αξιοποιείται για την απόσπαση δυνάμεων και την αναδιάταξη συμμαχιών, όπως δείχνουν οι κινήσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Κίνας, της Ρωσίας, της Τουρκίας και άλλων κρατών. Η «νέα αρχιτεκτονική» στις διεθνείς σχέσεις που διαφημίζουν, υπεράσπισης του συστήματος, είναι αντιδραστική και φέρει τη σφραγίδα της καπιταλιστικής σαπίλας, σημαδεύεται από τους τεράστιους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και την επέκταση των ανταγωνισμών σε νέα πεδία.

Στην ετήσια έκθεση του ΝΑΤΟ για το 2019, που δημοσιεύτηκε τον Μάρτη του 2020, και στη σχετική συνέντευξη του γενικού γραμματέα, Γ. Στόλτενμπεργκ, καταγράφονται ο απολογισμός της λυκοσυμμαχίας και ο σχεδιασμός που υλοποιείται και εμπλουτίζεται μέσω των συνόδων των υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών.

Η έκθεση καυχιέται για την επιχειρησιακή ικανότητα του ΝΑΤΟ, την ενίσχυση των θέσεών του, τον εκσυγχρονισμό, τον συντονισμό δράσεων, με νέα δομή διοίκησης και μέσα για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, δίνει έμφαση στον υβριδικό πόλεμο, στην αναμέτρηση στον κυβερνοχώρο, στους διαστημικούς σχεδιασμούς.

Στην πράξη αποδεικνύεται ότι έχουν ριχτεί περισσότερες δυνάμεις στην περικύκλωση και τη σύγκρουση με τη Ρωσία, με τέσσερις (4) πολυεθνικούς σχηματισμούς μάχης, σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία και μια πολυεθνική ταξιαρχία στη Ρουμανία. Ισχυρή παρουσία στη Μαύρη Θάλασσα, ενίσχυση των υποδομών και εξασφάλιση μέτρων για να δυναμώσει η ΝΑΤΟική κινητικότητα και να κινηθούν ταχύτατα ετοιμοπόλεμες στρατιωτικές δυνάμεις, ενώ προβάλλεται η ετοιμότητα του πυρηνικού οπλοστασίου.

Το ΝΑΤΟ παρεμβαίνει σε όλα τα μέτωπα: Στο Αφγανιστάν, στη Συρία και τη Λιβύη, στην Υεμένη στο πλευρό της Σαουδικής Αραβίας, ενισχύει την παρουσία του στη Μέση Ανατολή, στον Περσικό Κόλπο ενάντια στο Ιράν, στηρίζει τη Γεωργία και την Ουκρανία στα σύνορα με τη Ρωσία, παρεμβαίνει στα Βαλκάνια αξιοποιώντας τα κράτη – μέλη, όπως η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Κροατία, η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία, διατηρεί μόνιμη παρουσία στην Ανατ. Μεσόγειο και το Αιγαίο. Παράλληλα, δραστηριοποιείται σε Ασία – Ειρηνικό στον ανταγωνισμό με την Κίνα, σε συμμαχία με την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία κ.ά.

Αναπτύσσει δράση σε όλους τους τομείς, για την αποκαλούμενη ενεργειακή ασφάλεια, την πολιτική προστασία, τις μεταφορές, την αγροτική παραγωγή και τη διατροφική αλυσίδα, τις υπηρεσίες Υγείας, τις επικοινωνίες κ.ά. Το ΝΑΤΟ δείχνει ιδιαίτερη φροντίδα στην εξασφάλιση υψηλών προτύπων ασφαλείας των δικτύων κινητής τηλεφωνίας 5ης γενιάς, σε αντιπαράθεση με τους σχεδιασμούς της Κίνας και τη διείσδυσή της στα δίκτυα κρατών – μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Στη συνεδρίαση της Στρατιωτικής Επιτροπής τον περασμένο Γενάρη, στη Σύνοδο υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ τον Φλεβάρη και στις Τηλεδιασκέψεις των υπουργών Εξωτερικών (4/4) και Αμυνας (15/4), με τη μορφή του επείγοντος, επιβεβαιώθηκε η παραπάνω στρατηγική γραμμή της λυκοσυμμαχίας και προστέθηκαν νέα μέτωπα στο όνομα της αντιμετώπισης των συνεπειών του Covid-19.

  1. Μέσα στην πανδημία και σε συνθήκες όξυνσης των εσωτερικών αντιθέσεων, η ΕΕ επιβεβαιώνει τις βασικές στρατηγικές της κατευθύνσεις. Διαμορφώνει τα κατάλληλα εργαλεία για να παρέμβει στο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό, να υπερασπιστεί αποφασιστικά τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, δυναμώνει την πολιτική της καταστολής βάζοντας στο στόχαστρο τις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Η συνεργασία της ΕΕ με το ΝΑΤΟ και η αποδοχή του ως βασικού πυλώνα ασφάλειας και άμυνας συμβαδίζει με μέτρα ενίσχυσης της «Στρατηγικής Αυτονομίας» του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κέντρου και της παραπέρα στρατιωτικοποίησης. Ολα στην υπηρεσία της δημιουργίας ισχυρής πολιτικής – στρατιωτικής υποδομής για νέες επεμβάσεις και πολέμους και ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη 16 ιμπεριαλιστικές αποστολές της ΕΕ, εκ των οποίων 6 στρατιωτικές με το μανδύα της «Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας» (ΚΠΑΑ). Δισεκατομμύρια ευρώ από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τη φορολεηλασία των λαών ξοδεύονται για εξοπλισμούς και στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Το Βέλγιο, η Εσθονία, η Δανία, η Ολλανδία και η Πορτογαλία είναι έτοιμες να στείλουν στρατιωτικά τμήματα για να ενισχύσουν τις γαλλικές δυνάμεις στην υποσαχάρια Αφρική, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Η περιοχή του Σαχέλ έχει μπει στο «μάτι του κυκλώνα». Μαυριτανία, Σενεγάλη, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Αλγερία, Νίγηρα, τμήματα της Νιγηρίας και του Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, κεντρικό Τσαντ, Σουδάν και Νότιο Σουδάν, Ερυθραία, Σομαλία έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη θέση στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επιδρούν γενικότερα στο ανακάτεμα της «τράπουλας», με βαριές συνέπειες για τους λαούς.

Στην Ανατ. Μεσόγειο, στη Λιβύη είναι σε εξέλιξη η ευρωενωσιακή στρατιωτική επιχείρηση «Ιrini», τα Δυτικά Βαλκάνια είναι στο στόχαστρο. Η ΕΕ έχει αποφασίσει να μετατρέψει τη Frontex μέχρι το 2027 σε μόνιμο στρατιωτικό σώμα με δύναμη 10.000 ανδρών. Τα προσχήματα περισσεύουν και αυτό που σφραγίζει τις εξελίξεις είναι ο εντεινόμενος ανταγωνισμός ανάμεσα στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, στη Ρωσία και την Κίνα, που προωθούν κι αυτές τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων. Η Κίνα προωθεί το διεθνούς εμβέλειας σχέδιο για τον «νέο δρόμο του μεταξιού» και η Ρωσία κατακτά θέσεις στην Ανατ. Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, ενισχύει την παρουσία της στην Κεντρική Ασία, διεκδικεί στα Βαλκάνια.

  1. Σ’ αυτόν το «φαύλο κύκλο» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών έχει χωθεί μέχρι το λαιμό η ελληνική αστική τάξη και η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα είναι σε δράση. Στη Σούδα ανακοινώθηκε η δημιουργία ΝΑΤΟικού κέντρου «αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής αριστείας». Μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, η κυβέρνηση πήρε πολύ επικίνδυνες αποφάσεις. Συμμετέχει στην ευρωενωσιακή επιχείρηση «Ιrini», ετοιμάζει την πολεμική εκστρατεία για το Μάλι και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ενώ είναι σε «εκκρεμότητα» αποφάσεις για αποστολή πυραυλικής μονάδας «Πάτριοτ» με το αντίστοιχο προσωπικό στη Σαουδική Αραβία.

Το κάθε βήμα της εμπλοκής προετοιμάζει το επόμενο. Οι ψευτοθεωρίες πως η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και η διεκδίκηση του τίτλου του «σημαιοφόρου» στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ συνιστούν απάντηση στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, είναι «άδειο πουκάμισο» και το ίδιο ισχύει για τη συμμετοχή της Ελλάδας στα συνεργατικά σχήματα με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Κάθε φάση των ανταγωνισμών των αστικών τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας θα προετοιμάζει νέες, ακόμα πιο επικίνδυνες εξελίξεις. Οι εντάσεις θα συνυπάρχουν με σενάρια παζαριών και οδυνηρών συμβιβασμών συνδιαχείρισης του Αιγαίου.

Αυτοί που πανηγύρισαν για την αποχώρηση του γεωτρύπανου «Γιαβούζ» από την κυπριακή ΑΟΖ διαψεύστηκαν γρήγορα κι αυτό επανήλθε στα «λημέρια του». Η επιχείρηση «Γαλάζια Πατρίδα» είναι παρούσα. Τα τουρκικά ερευνητικά «οργώνουν» την περιοχή με τη συνοδεία πολεμικών πλοίων. Οι υπερπτήσεις και η αμφισβήτηση ελληνικών νησιών συνεχίζονται. Η άθλια Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας παραμένει σε ισχύ και η τραγωδία των προσφύγων θα συνεχιστεί και θα αξιοποιείται στα γεωπολιτικά παζάρια. Μόνιμο στοιχείο της ιμπεριαλιστικής ειρήνης θα είναι η συνέχιση των αντιπαραθέσεων των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των αστικών τάξεων σε κάθε περιοχή.

Στη Συρία, οι δυνάμεις που συγκρούονται είναι με το «μαχαίρι στα δόντια». Η βάση της αντιπαράθεσης Ρωσίας – Τουρκίας παραμένει και το ΝΑΤΟ καιροφυλακτεί για τα δικά του οφέλη, προσβλέπει σε νέες επεμβάσεις. Στη Λιβύη μαίνεται η σύγκρουση των δυνάμεων του Σάρατζ και του Χάφταρ. Η στρατιωτική στήριξη Ερντογάν στην κυβέρνηση Σάρατζ, η οποία υπέγραψε το απαράδεκτο τουρκο-λιβυκό σύμφωνο για τις θαλάσσιες ζώνες στην Ανατ. Μεσόγειο, πυροδοτεί νέες κινήσεις του «Εθνικού Στρατού Λιβύης», του στρατηγού Χάφταρ και των συμμάχων του, με τη συμμετοχή της Αιγύπτου, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων κ.ά.

  1. Οι πληγές του καπιταλισμού είναι αγιάτρευτες. Μέσα στον καθημερινό αγώνα, στις συνθήκες της πανδημίας, της καπιταλιστικής κρίσης και του κινδύνου γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, μπορούν να μπουν γερές βάσεις για την ανάπτυξη του αντιμονοπωλιακού – αντικαπιταλιστικού αγώνα, να αποκρυσταλλωθεί η πείρα από τα λαϊκά βάσανα στην ενίσχυση του ΚΚΕ, που είναι το πιο ισχυρό όπλο στην υπηρεσία των εργαζομένων.

Κάθε μέρα που περνάει, επιβεβαιώνει την επικαιρότητα και το ρεαλισμό της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, την αναγκαιότητα της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, γιατί αυτή μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες, για δημόσιο, δωρεάν και αναβαθμισμένο σύστημα Υγείας, για τη μόρφωση των παιδιών, την εξασφάλιση του δικαιώματος δουλειάς για όλους, με κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Σ’ αυτόν το δρόμο καλούνται να βαδίσουν χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, βιοπαλαιστές επαγγελματίες και αγρότες, σε μια μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία.”