Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Επένδυση» και στο δημοσιογράφο Ανδρέα Παπαδόπουλο.
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
– Παρά την επί της αρχής διαφωνίας σας με τον εκλογικό νόμο -λόγω διατήρησης του ορίου του 3%- θα ψηφίσετε το άρθρο που καταργεί το μπόνους των 50 εδρών;
– Εκλογικός νόμος με διατήρηση του 3% δεν είναι απλή αναλογική. Τώρα γιατί η κυβέρνηση ονομάζει αυτό τον εκλογικό νόμο απλή αναλογική φαντάζομαι για τον ίδιο λόγο που ονόμασε την τρόικα «θεσμούς», τις ιδιωτικοποιήσεις «αξιοποιήσεις» και πάει λέγοντας… Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει τη θέση του για την απλή αναλογική, θέση την οποία είχε αποτυπώσει στην πρόταση νόμου του; Φαντάζομαι για τον ίδιο λόγο που εγκατάλειψε μία προς μία τις θέσεις που είχε πριν κάτσει στην κυβερνητική καρέκλα. Εμείς βεβαίως θα ψηφίσουμε την κατάργηση του μπόνους και τη ψήφο στα 17.
– Μολονότι δεν είστε συνταγματολόγος, θέλω να σας ρωτήσω τι θα πρέπει να ισχύσει στην περίπτωση που επί της αρχής η πρόταση της κυβέρνησης δεν συγκεντρώσει 200 ψήφους, ωστόσο κάτι τέτοιο συμβεί με το άρθρο που αναφέρεται στην κατάργηση του μπόνους;
– Εξ όσων γνωρίζω, η πλειοψηφία των 2/3 που απαιτεί το Σύνταγμα για την εφαρμογή του εκλογικού νόμου από τις επόμενες εκλογές, κρίνεται στο αν θα πάρει 200 ψήφους το άρθρο 4, το οποίο εμείς θα ψηφίσουμε.
– Το φθινόπωρο θα έρθει η επόμενη αξιολόγηση στην οποία θα περιλαμβάνονται και τα Εργασιακά. Η άποψή σας είναι ότι μπορεί να προκύψουν πολιτικές εξελίξεις ή εντέλει η κυβέρνηση ψηφίζει τα πάντα, όπως λένε κάποιοι, για να διατηρηθεί στην εξουσία;
– Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί όλες τις απαιτήσεις του εγχώριου και ευρωπαϊκού κεφαλαίου και τα εργασιακά δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση. Είναι απαιτήσεις που δεν μπόρεσαν ή δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση όμως, παρότι κάνει τα πάντα για να χειραγωγήσει το λαϊκό κίνημα, πρέπει να γνωρίζει ότι αν τολμήσει να βάλει χέρι στο συνδικαλιστικό νόμο και στο δικαίωμα της απεργίας θα βρει απέναντί της το μαζικό ταξικό κίνημα.
– Με τη μεγάλη εμπειρία που έχετε από το μαζικό κίνημα, σας προβληματίζει το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας δείχνει μια απάθεια σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν;
– Η απογοήτευση, η μοιρολατρία, ο συμβιβασμός συνυπάρχουν με την αγανάκτηση και την οργή του «δεν πάει άλλο», «κάτι πρέπει να γίνει». Εμείς λέμε ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να αποφασίσουν οι εργατοϋπάλληλοι να δοκιμάσουν τη δύναμή τους μέσα στο εργατικό κίνημα, που πρέπει να ανασυνταχθεί και να φτιάξουν τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία τους, με τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, όλα τα λαϊκά στρώματα, να στρέψουν τον αγώνα τους απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις, που περνάνε αντιλαϊκούς νόμους, αλλά και στο κεφάλαιο, την εξουσία του και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση.
– Δεδομένων και των συνθηκών, αναρωτιέμαι για ποιο λόγο το ΚΚΕ δεν κάνει ακόμα και εκπτώσεις στη στρατηγική του, προκειμένου να οικοδομήσει πλατύτερες συμμαχίες, όπως για παράδειγμα με τη ΛΑΕ του κ. Λαφαζάνη, το κόμμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου και άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς; Και σας το ρωτάω διότι, όπως θα ξέρετε και εσείς, μια κριτική που γίνεται στο ΚΚΕ είναι ότι «βολεύεται» με ποσοστά του 6% και 7%…
– Το ΚΚΕ ακριβώς επειδή δεν βολεύεται, με το βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης, με την ανεργία, τους πολέμους, δεν κάνει εκπτώσεις στη στρατηγική του για να πάρει μερικές ψήφους παραπάνω. Σας θυμίζω ότι το ΚΚΕ με μεγάλο εκλογικό κόστος το 2012 επέμενε στη μη συμμετοχή του σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Άλλες δυνάμεις, και αυτές στις οποίες αναφέρεστε -τότε ΣΥΡΙΖΑ νυν ΛΑΕ και Πλεύση Ελευθερίας- κορόιδευαν συμμετέχοντας στην κυβέρνηση, ότι μπορείς και την καπιταλιστική εξουσία να μην αγγίζεις και στην ΕΕ να είσαι και την ίδια ώρα να σκίζεις τα μνημόνια και ο λαός να ευημερεί. Το ποιος είχε δίκιο, το αποδεικνύει η ζωή. Πάντως για τη στήριξη της κοινωνικής Λαϊκής Συμμαχίας που απευθύνεται σε όλους με κριτήριο σε ποια τάξη, σε ποιο κοινωνικό στρώμα ανήκουν και είναι αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική συμμαχία δεν απαιτούμε την πλήρη συμφωνία με το Πρόγραμμά μας. Και κάτι ακόμα. Αλήθεια, γιατί πάντα το ΚΚΕ πρέπει να κάνει εκπτώσεις προς τις θέσεις των οπορτουνιστών και όχι αυτοί προς τις θέσεις του ΚΚΕ; Άλλωστε, γι’ αυτούς είναι εύκολο, αφού την κάθε είδους «έκπτωση» την έχουν στο πετσί τους, ενώ το ΚΚΕ όχι…
– Εχθροί και φίλοι αναγνωρίζουν στο κόμμα σας μεγάλη πολιτική συνέπεια και σταθερότητα στις απόψεις σας. Μήπως, ωστόσο, αυτή η «συνέπεια» δεν έχει εκλογικά αποτελέσματα και άρα απτά αποτελέσματα στη ζωή των πολιτών;
– Η συνέπεια και η σταθερότητα αποτελεί πλεονέκτημα για ένα κόμμα πολύ περισσότερο για ένα Κομμουνιστικό Κόμμα. Μόνο που αυτή η συνέπεια και η σταθερότητα γίνεται πλεονέκτημα και για τον ίδιο λαό όταν συνδυάζεται με συμμετοχή και δράση στο κίνημα στο δρόμο της ανατροπής με το ΚΚΕ και όχι με ανάθεση που ζητούν τα αστικά κόμματα δηλαδή «κοιμήσου εσύ κι η τύχη σου δουλεύει»… Τότε μόνο θα μπορεί να εμποδίζει, να κερδίζει, να έχει όπως λέτε αποτελέσματα.
– Κατά τη γνώμη σας και με αφορμή τις τελευταίες αποκαλύψεις, έχετε την αίσθηση πως στο πίσω μέρος του μυαλού του πρωθυπουργού υπήρχε και η έξοδος από το ευρώ ή ο κ. Βαρουφάκης λειτουργούσε εν αγνοία του κ. Τσίπρα;
– Το σίγουρο είναι ότι και στο μπρος και στο πίσω μέρος του μυαλού του ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του είχε από την πρώτη στιγμή την υπογραφή μιας συμφωνίας – νέο μνημόνιο δηλαδή με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, την οποία βεβαίως προσπαθούσε να πλασάρει με το παραμύθι της «περήφανης σκληρής διαπραγμάτευσης». Παραμονές μάλιστα του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση είχε καταθέσει αίτημα για νέο δάνειο «μαμούθ» στον ESM. Αν, τώρα, υπήρχαν και παράλληλα σενάρια, όπως αυτά που ισχυρίζεται ο κ. Βαρουφάκης, αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι τέτοια σενάρια, που θα οδηγούσαν στην καπιταλιστική Ελλάδα με εθνικό νόμισμα, θα ήταν εξίσου αντιλαϊκά και θα ωφελούσαν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, είχε ένα «plan», αυτό της ανάκαμψης των καπιταλιστικών κερδών που πληρώνει πάντα η εργατική τάξη ο λαός. Όλα τα υπόλοιπα προφανώς τα έκανε, εάν τα έκανε, όπως λένε οι πρώην συνεργάτες του, για να τους αξιοποιεί και να τους χειρίζεται ο ίδιος καταλλήλως σε αυτό το αστικό παιχνίδι εξουσίας.